της Ελίνας Γαληνού
Το αδικαιολόγητο μέγεθος των ανείσπρακτων οφειλών προς το ελληνικό Δημόσιο, συνιστά ένα πρόβλημα που η αντιμετώπισή του έχει ήδη καθυστερήσει. Χρόνια ολόκληρα, ακούγαμε κυβερνήσεις οι οποίες ερχόντουσαν στην εξουσία πάντα με την "πρόθεση" και την "βούληση" να πατάξουν την φοροδιαφυγή απονέμοντας κοινωνική δικαιοσύνη...
Και ίσως κάποιοι να είχαν πράγματι την βούληση, αλλά...δεν προχωρούσαν. Να συνέβαινε αυτό λόγω του πολιτικού κόστους που φοβόντουσαν, εφ΄όσον η σκληρή φοροεισπρακτική γραμμή οποιασδήποτε κυβέρνησης, ανέκαθεν υπήρξε αντιλαική; Αν όμως ίσχυε αυτό, τότε οι οφειλόμενοι φόροι που έχουν μείνει στα αζήτητα, θα αφορούσαν κυρίως μεσαίους και χαμηλούς εισοδηματίες, αφού η λαική πλειοψηφία ενός κράτους, συνήθως απαρτίζεται από αυτούς. Πώς εξηγείται όμως το γεγονός ότι σήμερα, όπου φτάσαμε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, ανακύπτουν ξαφνικά φοροφυγάδες, οι οποίοι...μόνο φτωχοί δεν θα μπορούσε κανείς να τους χαρακτηρίσει;
Για τον απλό έντιμο φορολογούμενο πολίτη, αυτά τα φαινόμενα είναι ακατανόητα-πέρα από τις υποψίες που πάντοτε υπήρχαν. Αν και η τεράστια φοροδιαφυγή ήταν πραγματικότητα όμως, η αντιμετώπισή της φάνταζε σαν κάτι απίθανο. Η πεποίθηση του "πού να βρείς άκρη με αυτά και ποιός τα αγγίζει.." είχε κυριαρχήσει στην κοινή γνώμη δημιουργώντας ένα είδος ταμπού. Και υπό το "μη θίγετε τα κακώς κείμενα" προχωρούσαμε μέσα στο χρόνο, ενώ ο λογαριασμός που οπωσδήποτε θα ερχόταν μια μέρα, καταγραφόταν προσθετικά.
Η προ διετίας εκλεγμένη κυβέρνηση μάλιστα, είχε βασίσει το "λεφτά υπάρχουν" και στην είσπραξη αυτών των τεράστιων χρηματικών ποσών που διάφοροι "ασυνείδητοι", όφειλαν στο κράτος ενώ οι ίδιοι απολάμβαναν πολυτελή βίο επενδύοντας τα χρήματά τους στο εξωτερικό ή και στο εσωτερικό ακόμα. "Φίλες και φίλοι, εκατοντάδες εκατομμύρια ανείσπρακτων φόρων θα πάνε σύντομα στη θέση που πρέπει, προς όφελος των εντίμων.." μας είπαν. Τώρα, δυό χρόνια μετά, η φορολογική επίθεση εξουθένωσε τα μικρομεσαία εισοδηματικά στρώματα, ενώ εκείνες οι δεκάδες δις φόρων που εκκρεμούν, θα μπορούσαν να καλύψουν ένα σοβαρό μέρος του χρέους μας, πήγαν άραγε στα δημόσια ταμεία; Οχι βέβαια! Τώρα τελευταία ακούσαμε μόνο μερικές περιπτώσεις, που φωτογραφίζουν την φοροδιαφυγή εν πλήρη δόξα. Πράγματι, εκατοντάδες εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια ακόμα, δεν πληρώθηκαν από τους συγκεκριμένους ευκατάστατους οφειλέτες. Γιατί; Δικαιολογίες θα ακούσουμε πολλές, από επικλήσεις αμφισβητουμένων προστίμων της εφορίας που πολλαπλασίασαν τα ποσά αδίκως, έως αδυναμία πληρωμής για να σωθούν οι επιχειρήσεις και να μην πτωχεύσουν. Αλλωστε ο συνωστισμός επιχειρήσεων που μπαίνουν στον πτωχευτικό κώδικα, ολοένα πυκνώνει και σε λίγο καιρό, η αδυναμία αποπληρωμής χρεών θα θεωρείται κάτι το συνηθισμένο, όσο η κρίση επιδεινώνεται.
Ισως η κρίση να προσφέρει ένα άλλοθι τώρα, αλλά...τα ποσά των απλήρωτων οφειλών που έχουν συσσωρευτεί στις εφορίες, είναι υπόθεση πολλών χρόνων και εποχών προ κρίσης. Χρόνων όπου γινόταν το μεγάλο πάρτυ με τα κοινοτικά κονδύλια, τα δάνεια, τις κρατικές επιχορηγήσεις τον καιρό που έρρεε το χρήμα... Οι επωφελούμενοι, συγκέντρωσαν πλούτο, τάισαν κόμματα και πολιτικούς διαμορφώνοντας την κατάσταση στα μέτρα τους. Στην αντίπερα όχθη, οι νομοταγείς πλήρωναν σαν κορόιδα τους φόρους, θεωρώντας αυτήν την υποχρέωση, απαράβατη. Σήμερα το κράτος υπό την απειλή της χρεωκοπίας, επιτίθεται πάλι πρώτα στους νομοταγείς, αφού οι μηχανισμοί φοροδιαφυγής βλέπετε, αφορούν κλειστά κυκλώματα ολίγων. Το ρίσκο βέβαια αυτοί το έχουν πάρει και η ώρα του λογαριασμού, ίσως να είναι πολύ σκληρή, εφ΄όσον τα περιθώρια ανοχής δείχνουν ότι άρχισαν να στενεύουν. Ωστόσο, η σκιώδης οικονομία υπήρξε για πολλά χρόνια, φιλόξενη φωλιά που εξέθρεψε τον ανεξέλεγκτο πλουτισμό των ολίγων. Και δεν αποκλείεται να αποδειχτεί ότι μερικοί από τους πελάτες της, μπορεί να ευαγγελίζονταν..ακόμα και την πάταξη της φοροδιαφυγής.
Το αδικαιολόγητο μέγεθος των ανείσπρακτων οφειλών προς το ελληνικό Δημόσιο, συνιστά ένα πρόβλημα που η αντιμετώπισή του έχει ήδη καθυστερήσει. Χρόνια ολόκληρα, ακούγαμε κυβερνήσεις οι οποίες ερχόντουσαν στην εξουσία πάντα με την "πρόθεση" και την "βούληση" να πατάξουν την φοροδιαφυγή απονέμοντας κοινωνική δικαιοσύνη...
Και ίσως κάποιοι να είχαν πράγματι την βούληση, αλλά...δεν προχωρούσαν. Να συνέβαινε αυτό λόγω του πολιτικού κόστους που φοβόντουσαν, εφ΄όσον η σκληρή φοροεισπρακτική γραμμή οποιασδήποτε κυβέρνησης, ανέκαθεν υπήρξε αντιλαική; Αν όμως ίσχυε αυτό, τότε οι οφειλόμενοι φόροι που έχουν μείνει στα αζήτητα, θα αφορούσαν κυρίως μεσαίους και χαμηλούς εισοδηματίες, αφού η λαική πλειοψηφία ενός κράτους, συνήθως απαρτίζεται από αυτούς. Πώς εξηγείται όμως το γεγονός ότι σήμερα, όπου φτάσαμε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, ανακύπτουν ξαφνικά φοροφυγάδες, οι οποίοι...μόνο φτωχοί δεν θα μπορούσε κανείς να τους χαρακτηρίσει;
Για τον απλό έντιμο φορολογούμενο πολίτη, αυτά τα φαινόμενα είναι ακατανόητα-πέρα από τις υποψίες που πάντοτε υπήρχαν. Αν και η τεράστια φοροδιαφυγή ήταν πραγματικότητα όμως, η αντιμετώπισή της φάνταζε σαν κάτι απίθανο. Η πεποίθηση του "πού να βρείς άκρη με αυτά και ποιός τα αγγίζει.." είχε κυριαρχήσει στην κοινή γνώμη δημιουργώντας ένα είδος ταμπού. Και υπό το "μη θίγετε τα κακώς κείμενα" προχωρούσαμε μέσα στο χρόνο, ενώ ο λογαριασμός που οπωσδήποτε θα ερχόταν μια μέρα, καταγραφόταν προσθετικά.
Η προ διετίας εκλεγμένη κυβέρνηση μάλιστα, είχε βασίσει το "λεφτά υπάρχουν" και στην είσπραξη αυτών των τεράστιων χρηματικών ποσών που διάφοροι "ασυνείδητοι", όφειλαν στο κράτος ενώ οι ίδιοι απολάμβαναν πολυτελή βίο επενδύοντας τα χρήματά τους στο εξωτερικό ή και στο εσωτερικό ακόμα. "Φίλες και φίλοι, εκατοντάδες εκατομμύρια ανείσπρακτων φόρων θα πάνε σύντομα στη θέση που πρέπει, προς όφελος των εντίμων.." μας είπαν. Τώρα, δυό χρόνια μετά, η φορολογική επίθεση εξουθένωσε τα μικρομεσαία εισοδηματικά στρώματα, ενώ εκείνες οι δεκάδες δις φόρων που εκκρεμούν, θα μπορούσαν να καλύψουν ένα σοβαρό μέρος του χρέους μας, πήγαν άραγε στα δημόσια ταμεία; Οχι βέβαια! Τώρα τελευταία ακούσαμε μόνο μερικές περιπτώσεις, που φωτογραφίζουν την φοροδιαφυγή εν πλήρη δόξα. Πράγματι, εκατοντάδες εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια ακόμα, δεν πληρώθηκαν από τους συγκεκριμένους ευκατάστατους οφειλέτες. Γιατί; Δικαιολογίες θα ακούσουμε πολλές, από επικλήσεις αμφισβητουμένων προστίμων της εφορίας που πολλαπλασίασαν τα ποσά αδίκως, έως αδυναμία πληρωμής για να σωθούν οι επιχειρήσεις και να μην πτωχεύσουν. Αλλωστε ο συνωστισμός επιχειρήσεων που μπαίνουν στον πτωχευτικό κώδικα, ολοένα πυκνώνει και σε λίγο καιρό, η αδυναμία αποπληρωμής χρεών θα θεωρείται κάτι το συνηθισμένο, όσο η κρίση επιδεινώνεται.
Ισως η κρίση να προσφέρει ένα άλλοθι τώρα, αλλά...τα ποσά των απλήρωτων οφειλών που έχουν συσσωρευτεί στις εφορίες, είναι υπόθεση πολλών χρόνων και εποχών προ κρίσης. Χρόνων όπου γινόταν το μεγάλο πάρτυ με τα κοινοτικά κονδύλια, τα δάνεια, τις κρατικές επιχορηγήσεις τον καιρό που έρρεε το χρήμα... Οι επωφελούμενοι, συγκέντρωσαν πλούτο, τάισαν κόμματα και πολιτικούς διαμορφώνοντας την κατάσταση στα μέτρα τους. Στην αντίπερα όχθη, οι νομοταγείς πλήρωναν σαν κορόιδα τους φόρους, θεωρώντας αυτήν την υποχρέωση, απαράβατη. Σήμερα το κράτος υπό την απειλή της χρεωκοπίας, επιτίθεται πάλι πρώτα στους νομοταγείς, αφού οι μηχανισμοί φοροδιαφυγής βλέπετε, αφορούν κλειστά κυκλώματα ολίγων. Το ρίσκο βέβαια αυτοί το έχουν πάρει και η ώρα του λογαριασμού, ίσως να είναι πολύ σκληρή, εφ΄όσον τα περιθώρια ανοχής δείχνουν ότι άρχισαν να στενεύουν. Ωστόσο, η σκιώδης οικονομία υπήρξε για πολλά χρόνια, φιλόξενη φωλιά που εξέθρεψε τον ανεξέλεγκτο πλουτισμό των ολίγων. Και δεν αποκλείεται να αποδειχτεί ότι μερικοί από τους πελάτες της, μπορεί να ευαγγελίζονταν..ακόμα και την πάταξη της φοροδιαφυγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου