Ο “αντικομμουνιστής” Χάβελ και ο “επαναστάτης” Γιουνγκ
Sun, 25/12/2011 - 11:16 — Mediasoup
Όταν πέθανε ο Χάβελ, δεν έψαξα στην Espresso να βρω δηλώσεις της Μιμής Ντενίση, η οποία –αλήθεια!- φλέρταρε εντονότερα με τον Μίλαν Κούντερα.
Έψαξα όμως στον Ριζοσπάστη για να δω τι έγραψε γι’ αυτόν το πνευματικό σκέλος του ντόπιου αντικαπιταλιστικού συστήματος. Χωρίς πολύ κόπο, εντόπισα το σχετικό δημοσίευμα.“Πέθανε ο αντικομμουνιστής Χάβελ” ήταν ο τίτλος του ανυπόγραφου κειμένου, λες και ο συντάκτης του χαιρόταν με την καρδιά του που πέθανε ένας άνθρωπος, δηλαδή τι άνθρωπος, ένα απόβρασμα του καπιταλισμού που μας έκανε τη χάρη κι εξαφανίστηκε από αυτόν τον πλανήτη.
Λέω “συντάκτης”και όχι “συνάδελφος δημοσιογράφος”, γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι το έργο του δημοσιογράφου είναι ανθρωποκεντρικό, έχει σα βάση τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το αν είναι κομμουνιστής, ξεπουλημένο τομάρι ή παρανοϊκός δικτάτορας. Επομένως,αυτός ή αυτή που συνέταξε το κείμενο στον Ριζοσπάστη, το συνέταξε με βάση τις υποδείξεις της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος.
Το δημοσίευμα αναφέρει κατά λέξη τα εξής: “Πέθανε, την Κυριακή το πρωί, σε ηλικία 75 χρόνων,εξαιτίας προβλημάτων στους πνεύμονες, ένας από τους πρωτεργάτες της αντεπανάστασης στην Τσεχοσλοβακία και πρώτος Πρόεδρος της χώρας μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, Βάτσλαβ Χάβελ. Γεννημένος το 1936 από ιδιαίτερα εύπορη οικογένεια, ο Χάβελ - που υπήρξε θεατρικός συγγραφέας και ποιητής -έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπονόμευση του σοσιαλισμού από το 1968, τη λεγόμενη “Άνοιξη της Πράγας”, την πρώτη απόπειρα ανατροπής που παρουσιάστηκε με το οπορτουνιστικό προσωπείο του “σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο”. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της λεγόμενης “Χάρτας 77”, ένα κείμενο που αξιοποιήθηκε από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για την παρέμβαση στο εσωτερικό της χώρας. Από το 1968 έως το1989 περιόδευσε σε δυτικές χώρες με τη μάσκα του διανοούμενου «αγωνιστή».Μετά την ανατροπή, το Νοέμβρη του 1989, υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος τηςΤσεχοσλοβακίας, ενώ μετά τη διάσπαση της χώρας, το 1993, παρέμεινε Πρόεδρος της Τσεχίας έως το 2003. Δρομολόγησε την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ το 1999, καθώς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, με αρνητικές συνέπειες για το λαό και επαινέθηκε από όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τις ...πολύτιμες υπηρεσίες που τους προσέφερε, καθώς και άλλοι αντεπαναστάτες δήθεν αγωνιστές της ελευθερίας όπως ο Πολωνός Λεχ Βαλέσα”.
Ο φίλος μας ο Χάβελ λοιπόν –προσέξτε εσείς της Κ.Ε., λέω “φίλος” και όχι “σύντροφος”, αφού από τους συντρόφους δεν έμεινε κανένας και από φίλους ίσως κάνας δυο- δεν ήταν περισσότερο από ένας αστός συγγραφέας και περιοδεύων οπορτουνιστής, με το προσωπείο του “διανοούμενου αγωνιστή”.
Για τον Κιμ Ιλ Γιουνγκ, ο οποίος λίγα 24ωρα μετά τον Χάβελ μάς άφησε κι αυτός χρόνους, τα πράγματα για το ΚΚΕ ήταν τελείως ξεκάθαρα: ήταν ο αγωνιστής και αγνός επαναστάτης του Κόμματος των Εργατών της Βόρειας Κορέας που οι δυνάμεις της συντήρησης και του καπιταλισμού ήθελαν να του φορέσουν το προσωπείο του παρανοϊκού δικτάτορα.
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, ανταποκρινόμενη στο ύψος των περιστάσεων, εκφράζει τα θερμάτης συλλυπητήρια στην Κ.Ε. του Κόμματος Εργατών Κορέας, στην ηγεσία της ΛΔ Κορέας και στο λαό της για το θάνατο του Κιμ Ιλ Γιουνγκ, Γενικού Γραμματέα του Κόμματος Εργατών Κορέας. Το συλλυπητήριο τηλεγράφημα του ΚΚΕ αναφέρει κατά λέξη τα εξής: “Ο λαός της ΛΔ Κορέας έχει δικαίωμα να προχωρήσει στο δρόμο ανάπτυξης που έχει επιλέξει ενάντια στις κάθε λογής ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις στο εσωτερικό της χώρας. Η υπεράσπιση του δικαιώματος αυτού έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα που καιροφυλακτούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, εντείνουν την επιθετικότητα και πληθαίνουν τους τυχοδιωκτισμούς τους κατά της ΛΔ Κορέας. Το ΚΚΕ αντιτάσσεται στα σχέδια αυτά. Στέκεται αλληλέγγυο με τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του Κόμματος Εργατών Κορέας και του κορεάτικου λαού”.
Στις 27 Ιουνίου 2010, σε ανύποπτο χρόνο δηλαδή, ο Ριζοσπάστης πραγματοποιεί ένα μεγάλο αφιέρωμα στη “Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας”, όπως ακριβώς την αποκαλεί. Το –ενυπόγραφο αυτή τη φορά- δημοσίευμα του οργάνου της Κ.Ε. του ΚΚΕ έχει τον εύγλωττο τίτλο “Η διαστρέβλωση έχει κοντά ποδάρια”. Επικεντρώνεται στον πόλεμο της Κορέας και στην ελληνική εμπλοκή. Κάπου μέσα στο θυελλώδες και παραληρηματικό κείμενο,διαβάζουμε και τα εξής: “Ένα πράγμα, που παραμένει “σταθερό” όλα αυτά τα χρόνια, είναι η προσπάθεια των ιμπεριαλιστικών κέντρων σε Ουάσιγκτον και Σεούλ να πείσουν τους λαούς της υφηλίου πως ο ανηλεής πόλεμος ξεκίνησε με υπαιτιότητα των δυνάμεων της ΛΔ Κορέας και της τότε ΕΣΣΔ. (…) Ψέμα πρώτο: Δεν ήταν “η κομμουνιστική Βόρεια Κορέα” που εισέβαλε στο νότο προκαλώντας τον κορεατικό πόλεμο αλλά οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στις ΗΠΑ και η ντόπια φιλοϊμπεριαλιστική άρχουσα τάξη…”
Μετά από αυτό το ντελίριο υπέρ του Κιμ Ιλ Γιουνγκ, φαντάζομαι τη Λιάνα Κανέλλη, να εκτελεί στα τρία μέτρα τον “Τζάμπα” των MediaMarkt και στη συνέχεια να φοράει τα άρβυλά της και να τρέχει να πολεμήσει στο πλευρό του Γιουνγκ του νεότερου, ως φαντάρος πρώτης γραμμής. Κι επειδή μπορεί να με κατηγορήσει για υπονοούμενα σεξιστικού περιεχομένου, της λέω ευθαρσώς ότι δεν είμαι σεξιστήςκαι για όλα η φαντασία μου τα φταίει. (όπως αυτή δεν έχει κανένα μέτρο και κανένα φραγμό σ’ αυτά που λέει, γιατί να έχει η φαντασία μου;)
Στα σοβαρά τώρα, είναι δυνατόν ένα κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου να στηρίζει μετά μανίας την πιο βάναυση και απεχθή δικτατορία του πλανήτη; Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2011, τα στρατόπεδα εργασίας στη Βόρειο Κορέα έχουν αυξηθεί σε μέγεθος και αριθμό τα τελευταία δέκα χρόνια και περί τα 200.000άτομα κρατούνται πλέον εκεί σε «φρικιαστικές» συνθήκες.
Οι κρατούμενοι παρακολουθούν τις εκτελέσεις των συγκρατουμένων τους και τρέφονται με ποντίκια για να επιβιώσουν. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, οι κρατούμενοι εξαναγκάζονται σε εργασία υπό συνθήκες δουλείας και συχνά υποβάλλονται σε βασανιστήρια και απάνθρωπη μεταχείριση. Επίσης όλοι οι κρατούμενοι των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας του Γιοντόκ, στην επαρχία του Νότιου Χαμκιόνγκ, υποχρεώνονταν να παρακολουθούν δημόσιες εκτελέσεις.
Έψαξα όμως στον Ριζοσπάστη για να δω τι έγραψε γι’ αυτόν το πνευματικό σκέλος του ντόπιου αντικαπιταλιστικού συστήματος. Χωρίς πολύ κόπο, εντόπισα το σχετικό δημοσίευμα.“Πέθανε ο αντικομμουνιστής Χάβελ” ήταν ο τίτλος του ανυπόγραφου κειμένου, λες και ο συντάκτης του χαιρόταν με την καρδιά του που πέθανε ένας άνθρωπος, δηλαδή τι άνθρωπος, ένα απόβρασμα του καπιταλισμού που μας έκανε τη χάρη κι εξαφανίστηκε από αυτόν τον πλανήτη.
Λέω “συντάκτης”και όχι “συνάδελφος δημοσιογράφος”, γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι το έργο του δημοσιογράφου είναι ανθρωποκεντρικό, έχει σα βάση τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το αν είναι κομμουνιστής, ξεπουλημένο τομάρι ή παρανοϊκός δικτάτορας. Επομένως,αυτός ή αυτή που συνέταξε το κείμενο στον Ριζοσπάστη, το συνέταξε με βάση τις υποδείξεις της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος.
Το δημοσίευμα αναφέρει κατά λέξη τα εξής: “Πέθανε, την Κυριακή το πρωί, σε ηλικία 75 χρόνων,εξαιτίας προβλημάτων στους πνεύμονες, ένας από τους πρωτεργάτες της αντεπανάστασης στην Τσεχοσλοβακία και πρώτος Πρόεδρος της χώρας μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, Βάτσλαβ Χάβελ. Γεννημένος το 1936 από ιδιαίτερα εύπορη οικογένεια, ο Χάβελ - που υπήρξε θεατρικός συγγραφέας και ποιητής -έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπονόμευση του σοσιαλισμού από το 1968, τη λεγόμενη “Άνοιξη της Πράγας”, την πρώτη απόπειρα ανατροπής που παρουσιάστηκε με το οπορτουνιστικό προσωπείο του “σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο”. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της λεγόμενης “Χάρτας 77”, ένα κείμενο που αξιοποιήθηκε από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για την παρέμβαση στο εσωτερικό της χώρας. Από το 1968 έως το1989 περιόδευσε σε δυτικές χώρες με τη μάσκα του διανοούμενου «αγωνιστή».Μετά την ανατροπή, το Νοέμβρη του 1989, υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος τηςΤσεχοσλοβακίας, ενώ μετά τη διάσπαση της χώρας, το 1993, παρέμεινε Πρόεδρος της Τσεχίας έως το 2003. Δρομολόγησε την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ το 1999, καθώς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, με αρνητικές συνέπειες για το λαό και επαινέθηκε από όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τις ...πολύτιμες υπηρεσίες που τους προσέφερε, καθώς και άλλοι αντεπαναστάτες δήθεν αγωνιστές της ελευθερίας όπως ο Πολωνός Λεχ Βαλέσα”.
Ο φίλος μας ο Χάβελ λοιπόν –προσέξτε εσείς της Κ.Ε., λέω “φίλος” και όχι “σύντροφος”, αφού από τους συντρόφους δεν έμεινε κανένας και από φίλους ίσως κάνας δυο- δεν ήταν περισσότερο από ένας αστός συγγραφέας και περιοδεύων οπορτουνιστής, με το προσωπείο του “διανοούμενου αγωνιστή”.
Για τον Κιμ Ιλ Γιουνγκ, ο οποίος λίγα 24ωρα μετά τον Χάβελ μάς άφησε κι αυτός χρόνους, τα πράγματα για το ΚΚΕ ήταν τελείως ξεκάθαρα: ήταν ο αγωνιστής και αγνός επαναστάτης του Κόμματος των Εργατών της Βόρειας Κορέας που οι δυνάμεις της συντήρησης και του καπιταλισμού ήθελαν να του φορέσουν το προσωπείο του παρανοϊκού δικτάτορα.
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, ανταποκρινόμενη στο ύψος των περιστάσεων, εκφράζει τα θερμάτης συλλυπητήρια στην Κ.Ε. του Κόμματος Εργατών Κορέας, στην ηγεσία της ΛΔ Κορέας και στο λαό της για το θάνατο του Κιμ Ιλ Γιουνγκ, Γενικού Γραμματέα του Κόμματος Εργατών Κορέας. Το συλλυπητήριο τηλεγράφημα του ΚΚΕ αναφέρει κατά λέξη τα εξής: “Ο λαός της ΛΔ Κορέας έχει δικαίωμα να προχωρήσει στο δρόμο ανάπτυξης που έχει επιλέξει ενάντια στις κάθε λογής ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις στο εσωτερικό της χώρας. Η υπεράσπιση του δικαιώματος αυτού έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα που καιροφυλακτούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, εντείνουν την επιθετικότητα και πληθαίνουν τους τυχοδιωκτισμούς τους κατά της ΛΔ Κορέας. Το ΚΚΕ αντιτάσσεται στα σχέδια αυτά. Στέκεται αλληλέγγυο με τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του Κόμματος Εργατών Κορέας και του κορεάτικου λαού”.
Στις 27 Ιουνίου 2010, σε ανύποπτο χρόνο δηλαδή, ο Ριζοσπάστης πραγματοποιεί ένα μεγάλο αφιέρωμα στη “Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας”, όπως ακριβώς την αποκαλεί. Το –ενυπόγραφο αυτή τη φορά- δημοσίευμα του οργάνου της Κ.Ε. του ΚΚΕ έχει τον εύγλωττο τίτλο “Η διαστρέβλωση έχει κοντά ποδάρια”. Επικεντρώνεται στον πόλεμο της Κορέας και στην ελληνική εμπλοκή. Κάπου μέσα στο θυελλώδες και παραληρηματικό κείμενο,διαβάζουμε και τα εξής: “Ένα πράγμα, που παραμένει “σταθερό” όλα αυτά τα χρόνια, είναι η προσπάθεια των ιμπεριαλιστικών κέντρων σε Ουάσιγκτον και Σεούλ να πείσουν τους λαούς της υφηλίου πως ο ανηλεής πόλεμος ξεκίνησε με υπαιτιότητα των δυνάμεων της ΛΔ Κορέας και της τότε ΕΣΣΔ. (…) Ψέμα πρώτο: Δεν ήταν “η κομμουνιστική Βόρεια Κορέα” που εισέβαλε στο νότο προκαλώντας τον κορεατικό πόλεμο αλλά οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στις ΗΠΑ και η ντόπια φιλοϊμπεριαλιστική άρχουσα τάξη…”
Μετά από αυτό το ντελίριο υπέρ του Κιμ Ιλ Γιουνγκ, φαντάζομαι τη Λιάνα Κανέλλη, να εκτελεί στα τρία μέτρα τον “Τζάμπα” των MediaMarkt και στη συνέχεια να φοράει τα άρβυλά της και να τρέχει να πολεμήσει στο πλευρό του Γιουνγκ του νεότερου, ως φαντάρος πρώτης γραμμής. Κι επειδή μπορεί να με κατηγορήσει για υπονοούμενα σεξιστικού περιεχομένου, της λέω ευθαρσώς ότι δεν είμαι σεξιστήςκαι για όλα η φαντασία μου τα φταίει. (όπως αυτή δεν έχει κανένα μέτρο και κανένα φραγμό σ’ αυτά που λέει, γιατί να έχει η φαντασία μου;)
Στα σοβαρά τώρα, είναι δυνατόν ένα κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου να στηρίζει μετά μανίας την πιο βάναυση και απεχθή δικτατορία του πλανήτη; Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2011, τα στρατόπεδα εργασίας στη Βόρειο Κορέα έχουν αυξηθεί σε μέγεθος και αριθμό τα τελευταία δέκα χρόνια και περί τα 200.000άτομα κρατούνται πλέον εκεί σε «φρικιαστικές» συνθήκες.
Οι κρατούμενοι παρακολουθούν τις εκτελέσεις των συγκρατουμένων τους και τρέφονται με ποντίκια για να επιβιώσουν. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, οι κρατούμενοι εξαναγκάζονται σε εργασία υπό συνθήκες δουλείας και συχνά υποβάλλονται σε βασανιστήρια και απάνθρωπη μεταχείριση. Επίσης όλοι οι κρατούμενοι των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας του Γιοντόκ, στην επαρχία του Νότιου Χαμκιόνγκ, υποχρεώνονταν να παρακολουθούν δημόσιες εκτελέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου