Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Τοπικισμός και Επτάνησα



Είμαι 32 ετών και κατάγομαι από το Ληξούρι Κεφαλληνίας. Δεν θα πω ψέμματα ότι από μικρός είχα λόξα με την Κεφαλλονιά, αλλά περίπου την τελευταία 15ετία άρχισα να βλέπω με άλλα μάτια αυτόν τον τόπο. Μα οι παραλίες, μα τα γραφικά χωριά, μα η ωραία τρέλα των ντόπιων; Δεν ξέρω τι με ερέθισε και είδα αλλιώς τον τόπο του πατέρα μου. Όπως και να έχει το σίγουρο είναι ένα: Ότι δεν έμοιαζε με άλλα μέρη της Ελληνικής επαρχίας. 

Μεγαλώνοντας παρατηρούσα όλο και περισσότερα πράγματα. Τις συνήθειες, ήθη και έθιμα, την "περίεργη-τραγουδιστή", για έναν μεγαλωμένο στον Πειραιά νέο, ντοπιολαλιά. Ταυτόχρονα άρχισα να μελετώ την Ελληνική Ιστορία αλλά και την Ιστορία των Ιονίων Νήσων και ιδιαιτέρως της Κεφαλλονιάς. Είναι εντυπωσιακή η συμμετοχή των Επτανήσων στην Ελληνική Ιστορία, η οποία όμως δυστυχώς δεν αναφέρεται σε κανένα σχολικό βιβλίο, όπως και πολλά άλλα γεγονότα. 

Δεν κρύβω ότι μου ξένισε το γεγονός ότι οι Επτανήσιοι ζήτησαν προστασία από ξένους για να αποφύγουν την Τουρκοκρατία, όμως από την άλλη μεριά, ίσως η Επανάσταση του 1821 να μην είχε το ίδιο αποτέλεσμα αν τα Επτάνησα ήταν τουρκοκρατούμενα. Βέβαια οι Επτανήσιοι, ανεξαρτήτως από Αγγλοκρατία, Βενετοκρατία κτλ, δεν έχασαν την εθνική τους ταυτότητα και συνέβαλλαν τα μέγιστα για τον εθνικό μας ξεσηκωμό. Δεν έπαψαν ποτέ να νιώθουν μέρος αυτού του "μικρού" αλλά τόσο ενδόξου και αξιοθαύμαστου Έθνους των Ελλήνων. Θα μπορούσα να γράφω ώρες για τη συμβολή των Επτανήσων στους αγώνες των Ελλήνων αλλά δεν είναι αυτό που με απασχολεί αυτή τη στιγμή.

Μέσω facebook ήρθα σε επαφή με πολλούς και αξιόλογους ανθρώπους οι οποίοι είναι περήφανοι για την επτανησιακή καταγωγή τους. Είδα όμως μερικά πράγματα που μόνο τιμητικά για έναν Επτανήσιο, ήτοι Έλληνα, δεν είναι: Αρκετοί λοιπόν νοσταλγούν τις "όμορφες μέρες" όπου τα Επτάνησα δεν ήταν ελεύθερα, αλλά ήταν αποικίες ξένων. Σίγουρα τα Επτάνησα δεν γνώρισαν τουρκοκρατία, αντιθέτως είχαν μια μεγάλη πνευματική ανάπτυξη. Θα μπορούσα να πω και οικονομική, αλλά ως αποικία, στην ουσία, δεν μπορείς να μιλάς για τέτοιου είδους ανάπτυξη. Αρκετοί συμπατριώτες μου θέλουν αποδέσμευση από την "κακιά μητριά" Ελλάδα και μάλιστα μιλάνε πολύ υποτιμητικά για τους "Ελλαδίτες ή Ηπειρωτικούς ή τουρκολάγνους ή Βλάχους". Ειδικά στο facebook, σε σχετικές ομάδες αλλά και ατομικά προφίλ, το τι διαβάζω δεν περιγράφεται. Ενδεικτικά, τις φετινές απόκριες μια αντιπροσωπεία του καρναβαλιού από το Ληξούρι ήρθε στην Ένωση Κεφαλήνων και Ιθακησίων Πειραιά για να συμμετάσχει στις αποκριάτικες εκδηλώσεις. "Απόβαση πολιτισμού στους τουρκόσπορους" σχολίασαν πολλοί στις σχετικές αναρτήσεις. 

Έχω διαφωνήσει άπειρες φορές στο θέμα της ανεξαρτησίας, και η κατάληξη είναι να με ειρωνεύονται και να με βρίζουν, αλλά ξεχνάνε ότι και εγώ διαθέτω το ίδιο αγύριστο κεφάλι. Επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι στη Κεφαλλονιά πολλές από τις Ελληνικές σημαίες που κυμάτιζαν στα μπαλκόνια έχουν αντικατασταθεί από αυτές της Επτανήσου Πολιτείας. Ίσως να είναι υπερβολική η ανησυχία μου, αλλά στο δικό μου μυαλό το να αποκαλείς "κακιά μητριά" την πατρίδα σου είναι το λιγότερο προσβλητικό. 

Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, αυτό που χτυπιέται περισσότερο είναι το φρόνημα και η εθνική συνείδηση, μιας και κανείς "υγιώς" σκεπτόμενος δεν θέλει να ανήκει στην Ελλάδα των μνημονίων, άσχετα αν χαιρόταν που άνηκε στην Ελλάδα του 2004. Βεβαίως το 2004, αν υπήρχαν, αυτοί οι "ξεχωριστοί" Επτανήσιοι ήταν ελάχιστοι, όμως η οικονομική κατάσταση της χώρας μας σε συνδυασμό με τις κοινωνικές συνέπειες που φέρει, ερεθίζουν γενικότερα το αίσθημα της αηδίας για μια οικονομικά ανύπαρκτη χώρα. Οι Επτανήσιοι, όπως και οι περισσότεροι κάτοικοι εκτός μεγάλων αστικών κέντρων, διακρίνονται για την αγάπη προς τον τόπο τους. Όμως ο υγιής τοπικισμός ξεπέρασε τα όρια στη συγκεκριμένη περίπτωση και ζητούν αυτά τα επτά νησιά να αποτελέσουν ένα ανεξάρτητο κράτος, χωρίς βέβαια να έχουν σκεφτεί τι θα σήμαινε για αυτούς κάτι τέτοιο. 

Ο τοπικισμός είναι κάτι που χρειάζεται, όσο αποτελεί κίνητρο προσφοράς και προόδου, πέρα από αυτό είναι αρρώστια, η οποία πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα. Είναι τραγικό κάποιοι να ξεχνούν από που κατάγονται και να αναπολούν τα αφεντικά που είχαν πάνω από τα κεφάλια τους. Κλείνοντας, όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει στη Θράκη από τους γείτονες, αλλά τέτοια "κινήματα" όπως στα Επτάνησα τα θεωρώ ίσως πιο ανησυχητικά, μιας και ξεκινούν από τους ίδιους τους κατοίκους των νησιών του Ιονίου.