Πρέπει να είμαστε αντικειμενικοί στα επεισόδια που διαδραματίζονται στις απεργίες; Η απάντησή μου θα είναι ξερή και λιτή. ΌΧΙ. Με τα τελευταία επεισόδια ξέσπασε μια βεντέτα μεταξύ αναρχικών και κομμουνιστών πολύ ωραία, θα πρέπει να μείνουμε αμέτοχοι; Είναι κάτι που δεν μας αφορά; Ας πάμε να το αναλύσουμε.
Καταρχήν το ιδανικότερο όλων θα ήταν ένα εθνικιστικό συμπαγές μαζικό μπλοκ, που θα λάμβανε χώρα σε αυτές τις συγκεντρώσεις. Για όσους δεν έχουν συνειδητοποιήσει αυτό το διάστημα γράφεται ιστορία σχετικά με όσα διαδραματίζονται στην εποχή μας. Ζούμε τεράστιες εξελίξεις και αλλαγές έτσι η αναγκαία θέση μας θα ήταν εκεί, στο πεζοδρόμιο φωνάζοντας τα δικά μας, εκσυγχρονισμένα επιτέλους, συνθήματα και δίνοντας το δικό μας στίγμα. Πόσο ιδανική εικόνα; Όλοι κάτω από τον ‘’κέλτικο’’ συσπειρωμένοι βαδίζοντας προς τη δόξα. Κι όμως ας ξεφύγουμε από το συννεφάκι της φαντασίας και ας δούμε την ελληνική πραγματικότητα. Πριν καν αρχίσει να σχηματίζεται το «ιδανικό» μας μπλοκ θα είχαμε μαχαιρωθεί μεταξύ μας υπό την επιχειρηματολογία «Ο δικός μου αρχηγός την έχει μεγαλύτερη, όχι ο δικός μου την έχει, γαμώ τους αρχηγούς σας, εμείς είμαστε περισσόετεροι, εμείς ποιοτικότεροι, εμείς ήμασταν εκεί, εσείς ψηφίσατε αυτό, προδότες, γαμιέστε ντουυυυυυυυ» και άλλα ωραία και πάνω απ όλα ιδεολογικά. Με λίγα λόγια γάγγραινα και συμπτώματα παιδικής ασθένειας που θα έπρεπε εδώ και χρόνια να τα έχουμε αποβάλλει αλλά συνεχώς βρίσκονται ηλίθια μυαλά που τα ανακυκλώνουν ακόμα και μικρότερης ηλικίας.
Το ιδανικό λοιπόν δεν μπορούμε να το έχουμε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αλλά ακόμα και να το είχαμε ας φανταστούμε τι θα συνέβαινε εάν εμφανιζόταν το μπλόκ μας σε μια τέτοια συγκέντρωση. Όλοι θα έμεναν άφωνοι, συμφωνώ αλλά ποιοι θα είχαν συγκρουσιακές διαθέσεις εναντίον μας; Ή ποίοι θα ήταν αυτοί που θα έδιναν όλο το βάρος τους στην εξάλειψή μας, περισσότερο και από το μίσος που τους διακατέχει με τους μπάτσους; Φυσικά οι αναρχικοί. Αυτοί και κάποια σάψαλα αριστερών και ροζουλί αποχρώσεων θα ούρλιαζαν υστερικά και θα χρησιμοποιούσαν οποιοδήποτε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο για την απομάκρυνσή μας. Ας μην ξεχνάμε την εικόνα από αυτό το βίντεο και με το πόση μανία ξυλοκοπούν έναν πατριώτη που ήταν μαζί με μια ομάδα με ελληνικές μόνο σημαίες..
Καταρχήν το ιδανικότερο όλων θα ήταν ένα εθνικιστικό συμπαγές μαζικό μπλοκ, που θα λάμβανε χώρα σε αυτές τις συγκεντρώσεις. Για όσους δεν έχουν συνειδητοποιήσει αυτό το διάστημα γράφεται ιστορία σχετικά με όσα διαδραματίζονται στην εποχή μας. Ζούμε τεράστιες εξελίξεις και αλλαγές έτσι η αναγκαία θέση μας θα ήταν εκεί, στο πεζοδρόμιο φωνάζοντας τα δικά μας, εκσυγχρονισμένα επιτέλους, συνθήματα και δίνοντας το δικό μας στίγμα. Πόσο ιδανική εικόνα; Όλοι κάτω από τον ‘’κέλτικο’’ συσπειρωμένοι βαδίζοντας προς τη δόξα. Κι όμως ας ξεφύγουμε από το συννεφάκι της φαντασίας και ας δούμε την ελληνική πραγματικότητα. Πριν καν αρχίσει να σχηματίζεται το «ιδανικό» μας μπλοκ θα είχαμε μαχαιρωθεί μεταξύ μας υπό την επιχειρηματολογία «Ο δικός μου αρχηγός την έχει μεγαλύτερη, όχι ο δικός μου την έχει, γαμώ τους αρχηγούς σας, εμείς είμαστε περισσόετεροι, εμείς ποιοτικότεροι, εμείς ήμασταν εκεί, εσείς ψηφίσατε αυτό, προδότες, γαμιέστε ντουυυυυυυυ» και άλλα ωραία και πάνω απ όλα ιδεολογικά. Με λίγα λόγια γάγγραινα και συμπτώματα παιδικής ασθένειας που θα έπρεπε εδώ και χρόνια να τα έχουμε αποβάλλει αλλά συνεχώς βρίσκονται ηλίθια μυαλά που τα ανακυκλώνουν ακόμα και μικρότερης ηλικίας.
Το ιδανικό λοιπόν δεν μπορούμε να το έχουμε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αλλά ακόμα και να το είχαμε ας φανταστούμε τι θα συνέβαινε εάν εμφανιζόταν το μπλόκ μας σε μια τέτοια συγκέντρωση. Όλοι θα έμεναν άφωνοι, συμφωνώ αλλά ποιοι θα είχαν συγκρουσιακές διαθέσεις εναντίον μας; Ή ποίοι θα ήταν αυτοί που θα έδιναν όλο το βάρος τους στην εξάλειψή μας, περισσότερο και από το μίσος που τους διακατέχει με τους μπάτσους; Φυσικά οι αναρχικοί. Αυτοί και κάποια σάψαλα αριστερών και ροζουλί αποχρώσεων θα ούρλιαζαν υστερικά και θα χρησιμοποιούσαν οποιοδήποτε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο για την απομάκρυνσή μας. Ας μην ξεχνάμε την εικόνα από αυτό το βίντεο και με το πόση μανία ξυλοκοπούν έναν πατριώτη που ήταν μαζί με μια ομάδα με ελληνικές μόνο σημαίες..
Το ΚΚ όπως και το συνδικαλιστικό του παρακλάδι ΠΑΜΕ ίσως έχει 10 στις 100 πιθανότητες να σου επιτεθεί ενώ με τους αναρχικούς έχεις 150 στις 100. Και υπενθυμίζω πως θα είναι οι μόνοι που θα ενοχληθούν τόσο πολύ. Σαφώς με το ΚΚ δεν σε συνδέει τίποτα ιδεολογικά. Απλά είναι ζήτημα στρατηγικής. Άρα συναγωνιστή επιμένεις πως πρέπει να μείνεις αμέτοχος;
Όχι βέβαια, δεν μπορούμε να μείνουμε αδρανείς. Πρέπει να κοιτάμε στρατηγικά τι μας συμφέρει, ποιο είναι το καλύτερο για εμάς. Και επειδή τα έχουμε κάνει σκατά μεταξύ μας είναι σαν να παίζουμε στους ομίλους του Champions League και να περιμένουμε τη Napoli να χάσει από την Atletiko για να βγούμε στην 3η θέση και να περάσουμε στο Europa League. Τα πάντα μας αφορούν.
Από τη μία λοιπόν μιλάμε για μια συγκροτημένη ομάδα και στην άλλη για ομάδα που κυριαρχούν οι νόμοι των ζουλού και των Τιμόν και Πούμπα. Συμπερασματικά λοιπόν στην παρούσα κατάσταση μας συμφέρει περισσότερο η επικράτηση του ΚΚ στη σύγκρουση με τους αναρχικούς κατά την ταπεινή μου άποψη. Όχι επειδή δεν θα χτυπηθούμε με τους κομμουνιστές. Αλλά επειδή μιλάμε για πολιτική διαφωνία και όχι για θρασυδειλία.
Για όσους δεν το παρατήρησαν καλά, στις απεργιακές συγκεντρώσεις της Τετάρτης υπήρξαν συγκρούσεις μεμονωμένες με τους αναρχικούς, οι οποίοι ορμούσαν 30 σε έναν και τον έδερναν. Κάτι που έχει γίνει πολλάκις. Όταν ορμούσε η περιφρούρηση του ΠΑΜΕ οι αναρχικοί σκορπίζονταν και εν συνεχεία προσπαθούσαν να απομονώσουν κάποιον ΚΝίτη για να τον λιντσάρουν όπως στη ζούγκλα. Μιλάμε για ζώα ,με τους χουλιγκάνους συνεννοούμαστε καλύτερα. Το μπλοκ των αναρχικών κατακλύζεται από κρέατα και φλώρους δίχως πολιτική σκέψη. Όσο και αν προσπαθούν λαζόπουλοι και λοιποί παρατρεχάμενοι να μας πείσουν πως οι αναρχικοί κάνουν πολιτικές αναλύσεις, η αλήθεια φανερώνεται στο πεζοδρόμιο. Και ας προσπαθούν και πάλι να διαστρεβλώσουν την αλήθεια μιλώντας περί προβοκατόρων. Όποιος μιλάει περί προβοκάτσιας είναι ένας τιτανο-τεράστιος μπετόβλακας. Οι αναρχικοί αποσκοπούν στα μπάχαλα, το λένε το διατρανώνουν και το κάνουν. Και επειδή όλοι έχουμε βρεθεί σε συγκεντρώσεις, στις τάξεις των μπαχαλάκιδων είναι ο αναρχικός της πλατείας, ο τυπάς που ανοίγει το στέκι στη σχολή σου, ο ντιλιβεράς των καμπαλέρος, όλοι οι αναρχικοί που γνωρίζεις από τη γειτονία σου. Άρα δεν μιλάμε περί προβοκατόρων αλλά περί συνειδήσεως και πράξης. Όποιος δεν το χει καταλάβει ας συνεχίσει να κοιμάται γιατί ειδάλλως μόνο μαλακίες θα λέει.
Δεν είναι στημένο το παιχνίδι. Είναι απλώς παιχνίδι. Είτε έχουμε το μυαλό να παίξουμε είτε θα καθόμαστε στην γωνίτσα μας και θα αυνανιζόμαστε με το όραμα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Τα πάντα είναι στο χέρι μας.
Παρίας
Αυτόνομες Σκέψεις
http://autonomesskepseis.blogspot.com/2011/10/blog-post_21.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου