Το έγκλημα στη χώρα μας αυξάνει με δραματικούς ρυθμούς.
Η Ελλάδα, τα δύο τελευταία χρόνια, παρουσιάζει τη μεγαλύτερη ποσοστιαία ετήσια αύξηση των δεικτών της εγκληματικότητας στον κόσμο.
Μέσα σε ένα χρόνο διπλασιάστηκαν οι ένοπλες ληστείες, ενώ πρωτοφανή αύξηση καταγράφουν και όλοι οι υπόλοιποι ποιοτικοί και ποσοτικοί δείκτες του εγκλήματος.
Η ανασφάλεια των Ελλήνων έχει φτάσει σε ανησυχητικούς δείκτες. Οι πολίτες αισθάνονται απροστάτευτοι. Η χώρα μας βρίσκεται στο έλεος ληστρικών επιθέσεων αδίσταχτων συμμοριών. Η Ελλάδα φαντάζει ανοχύρωτη χώρα.
Κάποτε μιλούσαμε για διαρρήξεις και ληστείες στα μεγάλα αστικά κέντρα. Σήμερα έγιναν καθημερινότητα ακόμη και στα χωριά.
Κάποτε η ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας των πολιτών ήταν σχεδόν αυτονόητη. Σήμερα αποτελεί ζητούμενο.
Κάποτε οι Έλληνες εμπιστεύονταν την Αστυνομία. Σήμερα αυτο-οργανώνονται δημιουργώντας ομάδες αυτοπροστασίας.
Κάποτε η ασφάλεια των πολιτών ήταν δημόσια υπόθεση, σήμερα η αυτοδικία αρχίζει να το υποκαθιστά Κράτος γιατί χάθηκε ακόμη και η στοιχειώδης εμπιστοσύνη των πολιτών σε αυτό.
Η επιχειρησιακή ετοιμότητα της Ελληνικής Αστυνομίας φθίνει καθημερινά. Τα περιπολικά δεν έχουν βενζίνη και ελαστικά. Οι υπηρεσίες υπολειτουργούν. Οι ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα είναι πλέον ασφυκτικές.
Η κάθε κοινωνική οργάνωση έχει την εγκληματικότητα που της αναλογεί. Οι δείκτες διακύμανσης της εγκληματικότητας που παρουσιάζει μια κοινωνία στο χώρο και το χρόνο, αποτελούν την πλέον αξιόπιστη μονάδα μέτρησης των φαινομένων κοινωνικής παθογένειας.
Για το σχεδιασμό μιας ορθολογικής αντεγκληματικής πολιτικής είναι απαραίτητα τα ακόλουθα:
1) Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου και της λειτουργίας της Ελληνικής Αστυνομίας ως κατεξοχήν φορέα παροχής ασφάλειας.
2) Η μεταρρύθμιση στη δομή και την οργάνωση του Σώματος.
3) Η αποκατάσταση της σχέσης εμπιστοσύνης και συνεργασίας με τους πολίτες.
4) Η ποσοτική και η ποιοτική καταγραφή της εγκληματικότητας στις πραγματικές της διαστάσεις (βλ. Α. Τσιγκρής: «Αντεγκληματική Πολιτική για την Ελλάδα του 21ου Αιώνα», εκδόσεις Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής», 2003).
Υπάρχουν λύσεις για την αντιμετώπιση της διαρκώς αυξανόμενης εγκληματικότητας στη χώρα μας. Απαιτείται, όμως, πρώτα και κύρια μια πολιτική κοινωνικής πρόληψης του φαινομένου και η απομάκρυνσή μας από το απόλυτα κατασταλτικό μοντέλο, το οποίο έχει αποτύχει διεθνώς.
*Ο κ. Αγγελος Τσιγκρής είναι Δικηγόρος – Διδάκτορας Εγκληματολογίας και έχει διατελέσει εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Δίκτυο Πρόληψης της Εγκληματικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη Μόνιμη Αντιπροσωπία του ΟΗΕ για την Πρόληψη του Εγκλήματος και την Ποινική Δικαιοσύνη
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=461239Η Ελλάδα, τα δύο τελευταία χρόνια, παρουσιάζει τη μεγαλύτερη ποσοστιαία ετήσια αύξηση των δεικτών της εγκληματικότητας στον κόσμο.
Μέσα σε ένα χρόνο διπλασιάστηκαν οι ένοπλες ληστείες, ενώ πρωτοφανή αύξηση καταγράφουν και όλοι οι υπόλοιποι ποιοτικοί και ποσοτικοί δείκτες του εγκλήματος.
Η ανασφάλεια των Ελλήνων έχει φτάσει σε ανησυχητικούς δείκτες. Οι πολίτες αισθάνονται απροστάτευτοι. Η χώρα μας βρίσκεται στο έλεος ληστρικών επιθέσεων αδίσταχτων συμμοριών. Η Ελλάδα φαντάζει ανοχύρωτη χώρα.
Κάποτε μιλούσαμε για διαρρήξεις και ληστείες στα μεγάλα αστικά κέντρα. Σήμερα έγιναν καθημερινότητα ακόμη και στα χωριά.
Κάποτε η ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας των πολιτών ήταν σχεδόν αυτονόητη. Σήμερα αποτελεί ζητούμενο.
Κάποτε οι Έλληνες εμπιστεύονταν την Αστυνομία. Σήμερα αυτο-οργανώνονται δημιουργώντας ομάδες αυτοπροστασίας.
Κάποτε η ασφάλεια των πολιτών ήταν δημόσια υπόθεση, σήμερα η αυτοδικία αρχίζει να το υποκαθιστά Κράτος γιατί χάθηκε ακόμη και η στοιχειώδης εμπιστοσύνη των πολιτών σε αυτό.
Η επιχειρησιακή ετοιμότητα της Ελληνικής Αστυνομίας φθίνει καθημερινά. Τα περιπολικά δεν έχουν βενζίνη και ελαστικά. Οι υπηρεσίες υπολειτουργούν. Οι ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα είναι πλέον ασφυκτικές.
Η κάθε κοινωνική οργάνωση έχει την εγκληματικότητα που της αναλογεί. Οι δείκτες διακύμανσης της εγκληματικότητας που παρουσιάζει μια κοινωνία στο χώρο και το χρόνο, αποτελούν την πλέον αξιόπιστη μονάδα μέτρησης των φαινομένων κοινωνικής παθογένειας.
Για το σχεδιασμό μιας ορθολογικής αντεγκληματικής πολιτικής είναι απαραίτητα τα ακόλουθα:
1) Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου και της λειτουργίας της Ελληνικής Αστυνομίας ως κατεξοχήν φορέα παροχής ασφάλειας.
2) Η μεταρρύθμιση στη δομή και την οργάνωση του Σώματος.
3) Η αποκατάσταση της σχέσης εμπιστοσύνης και συνεργασίας με τους πολίτες.
4) Η ποσοτική και η ποιοτική καταγραφή της εγκληματικότητας στις πραγματικές της διαστάσεις (βλ. Α. Τσιγκρής: «Αντεγκληματική Πολιτική για την Ελλάδα του 21ου Αιώνα», εκδόσεις Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής», 2003).
Υπάρχουν λύσεις για την αντιμετώπιση της διαρκώς αυξανόμενης εγκληματικότητας στη χώρα μας. Απαιτείται, όμως, πρώτα και κύρια μια πολιτική κοινωνικής πρόληψης του φαινομένου και η απομάκρυνσή μας από το απόλυτα κατασταλτικό μοντέλο, το οποίο έχει αποτύχει διεθνώς.
*Ο κ. Αγγελος Τσιγκρής είναι Δικηγόρος – Διδάκτορας Εγκληματολογίας και έχει διατελέσει εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Δίκτυο Πρόληψης της Εγκληματικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη Μόνιμη Αντιπροσωπία του ΟΗΕ για την Πρόληψη του Εγκλήματος και την Ποινική Δικαιοσύνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου