Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε στη Βουλή να ζητηθεί η λίστα Λαγκάρντ από τη Γαλλία;

Δείτε τι φέρεται να αποκάλυψε ο Κακλαμάνης στη επιτροπή θεσμών και διαφάνειας στη Βουλή:

Προσέξτε το ηλίθιο (τρολλάκι) στο τέλος: Ενώ του λένε κάτι, εκεί αυτός: "ναι ρε ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει και γι' αυτό"

http://www.eglimatikotita.gr/2012/10/blog-post_6166.html

Από την εφημερίδα «Αυγή» δημοσιογράφος καθοδηγεί τους "άπλυτους" πως να "κατσαβιδιάσουν" τον Σακιανάκη και να λεηλατήσουν το μαγαζί που δουλεύει..

Όπως είναι γνωστό, προ ημερών, ο δημοφιλής καλλιτέχνης Νότης Σφακιανάκης έκανε δηλώσεις υπέρ της Χρυσής Αυγής σε τηλεοπτικό σταθμό.

Το γεγονός προκάλεσε την μήνιν των κουλτουριαρο-προοδευτικών θαυμαστών του Στάλιν, του Χότζα, του Τσαουσέσκου, του Πολ Ποτ και... άλλων αιμοσταγών κομμουνιστών δικτατόρων.
Μάλιστα, η οργή τους για τον καλλιτέχνη δεν περιορίστηκε σε ειρωνείες περί της… ποιότητας των τραγουδιών του (τώρα τη θυμήθηκαν την… ποιότητα;), αλλά και σε έμμεσες πλην όμως σαφέστατες απειλές, κατά της σωματικής του ακεραιότητας, ακόμα δε και κατά της ζωής του!

 Διαβάστε το παρακάτω επώνυμο άρθρο (το υπογράφει κάποια Αναστασία Γιάμαλη και έχει τίτλο «Αίμα, τιμή, πρώτο τραπέζι πίστα»), που δημοσιεύθηκε στο επίσημο όργανο του ΣΥΡΙΖΑ («Αυγή») και θα καταλάβετε τι εννοούμε: «Αν πάρουμε τοις μετρητοίς αυτά που λέει ο κ. Σφακιανάκης βέβαια, το σωστό θα ήταν να το σπάσουν το μαγαζί οι «άπλυτοι» αν δεν έχει άδεια, να το λεηλατήσουν και να μοιράσουν τα τραπεζοκαθίσματα και την κάβα σε αυτούς που έχουν ανάγκη, αφού βέβαια θα είχαν πιο πριν κατσαβιδιάσει τον αοιδό. Στις ειδήσεις, ένα ΑΤΜ που έκαψαν οι αναρχικοί παρουσιάζεται ως «πράξη βίας», «καταστροφή ιδιωτικής περιουσίας», «ανανδρεία» (!), ενώ οι αυτόκλητοι σωτήρες με τα μαύρα της Χ.Α. όταν καταστρέφουν το βιός μεροκαματιάρηδων είναι ακτιβισμός και παλικαριά… Ο “άρχοντας” Νότης, λοιπόν, απενοχοποιεί και ξεπλένει εγκληματικές ενέργειες… Θα ήταν λάθος να πει κανείς ότι η υιοθέτηση της Χ.Α. από τους φορείς της υποκουλτούρας των καναλιών είναι γραφική και ακίνδυνη, διότι από ‘κει ανοίγουν τα κανάλια της μαζικής απεύθυνσής τους στον λαό, και μάλιστα με το απαιτούμενο λούστρο…»

 Με την ευκαιρία, να εκφράσουμε και μια απορία: διαβάζουν εφημερίδες οι εισαγγελείς στην Ελλάδα; Κι αν τις διαβάζουν τι κάνουν, όταν κάποιοι απειλούν επωνύμως πολίτη με σπάσιμο και λεηλασία του μαγαζιού του και «κατσαβίδιασμά» του ιδίου;

Ή μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συν αυτώ έχουν μια ιδιότυπη ασυλία;

http://www.eglimatikotita.gr/2012/10/blog-post_8701.html

Παρελάσεις και Χυτήριο: η επιμονή της αριστεράς και το θεαθήναι του χώρου

Τελικά το πέτυχαν. Και οι παρελάσεις θα γίνουν μέσα σε ασφυκτικό αστυνομικό κλοιό και ο χρόνος τους θα είναι περιορισμένος για να αποφευχθούν τα επεισόδια. Τα οποία βέβαια δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι δεν θα τα δούμε σε κάποιες τοπικές παρελάσεις μιας και η αριστερά αποφάσισε αυτή την επέτειο να κάνει την οριστική της επίθεση στον θεσμό αυτό.

Φυσικά όμως αυτή απόφαση είναι η απόληξη μίας μακράς και συστηματικής επίθεσης στον θεσμό αλλά και στο νόημα των παρελάσεων. Εδώ και πολλά χρόνια η αριστερά με επιμονή άξια θαυμασμού, επιτίθεται σε αυτέ ςμιλώντας για την καταργησή τους ή απλά προσπαθεί να τις απαξιώσει ως γεγονός. Στην αρχή, πριν πολλά χρόνια, εμφανίζονται κάποιοι γραφικοί αριστεριστές που μοίραζαν προκηρύξεις για τον «μιλιταριστικό» χαρακτήρα των παρελάσεων. Αυτούς τότε ή τους μάζευε η αστυνομία ή τους απομόνωνε και τους έκραζε ο ίδιος ο κόσμος. Αυτοί όμως επέμειναν και κάθε χρόνο γίνονταν περισσότεροι, άσχετα με τις συλλήψεις ή το ξύλο που έτρωγαν. Στο εν τω μεταξύ η αστυνομία «εκδημοκρατίσθηκε» και ο κόσμος μείωσε τα εθνικά αντανακλαστικά του. Με τους ακτιβισμούς η αριστερά έφερε το θέμα στις συζητήσεις των τηλεοπτικών παραθύρων όπου ανέλαβαν την απαξίωση τα διάφορα προοδευτικά think tank.

Δεν έχει σημασία να θυμήσουμε τις πολλές κατηγορίες που ξεστομίσθηκαν κατά των παρελάσεων, αλλά να τονίσουμε την πολύχρονη επιμονή της αριστεράς στο ζήτημα. Για να φτάσουμε στην οικονομική κρίση, όπου οι αστοί συνοδοιπόροι των αριστεριστών που βρίσκονται στα κυβερνητικά κλιμάκια, πρώτα «για λόγους οικονομίας» κατήργησαν τα μηχανοκίνητα και μετά «για λόγους ασφάλειας» μείωσαν και υποβάθμισαν και τα πεζοπόρα τμήματα των παρελάσεων. Φέτος, δε η αριστερά, εκμεταλλευόμενη την οργή του κόσμου θα κάνει την τελική της επίθεση. Για «λαϊκές παρελάσεις» κάνει λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας ευθαρσώς ότι θέλει να αντικαταστήσει τις μαθητικές ή και τις στρατιωτικές παρελάσεις με τις πορείες των συνιστωσών του.

Και εμείς; Ή απλά θα διαμαρτυρόμαστε για τα αίσχη των αριστεριστών ή θα κατέβουμε στο πεζοδρόμιο και θα εμπλακούμε σε συγκρούσεις μαζί τους. Και στις δύο περιπτώσεις θα είναι μία μάχη οπισθοφυλακών χαμένη από πριν, καθώς οι αντίπαλοι θα έχουν πετύχει τον στόχο τους: να κάνουν μπάχαλο τις παρελάσεις. Γιατί η μάχη χάθηκε όταν τις παρελάσεις τις υπερασπίζονταν ο κάθε αστούλης νομιμόφρων ή ο κάθε γραφικός στα κανάλια. Την μάχη των παρελάσεων, δυστυχώς οφείλουμε να το ομολογήσουμε, την χάσαμε όταν πρώτοι εμείς κάναμε επεισόδια σε αυτές εναντίον των αλλοδαπών μαθητών. Είμασταν οι πρώτοι μπαχαλάκηδες των παρελάσεων, δικαιολογημένοι βέβαια εθνικά, αλλά μπαχαλάκηδες σε κάθε περίπτωση.

Τουλάχιστον μάθαμε κάτι από την νίκη της αριστεράς; Βγάλαμε κάποια πολιτικά ή τακτικά διδάγματα; Μας δίδαξε τίποτε αυτή η επιμονή της απέναντι πλευράς σε ένα ζήτημα που μπορεί να φάνταζε αν όχι μείζον, αλλά λόγω των εθνικών συμβολισμών του, πείραζε και ενοχλούσε τους κάθε λογής διεθνιστές; Τα πρόσφατα και εν εξελίξει γεγονότα στο θέμα της παράστασης Corpus Christi, δείχνουν ότι ο χώρος έμεινε μεταξεταστέος.

Εκεί το θέμα αναδείχθηκε από κάποιες παραθρησκευτικές οργανώσεις, οι οποίες έκαναν αρχικά και πολύ σωστά ασφαλιστικά μέτρα κατά της παράστασης. Αναμενόμενο ήταν αυτά να απορριφθούν και τότε οι οργανώσεις αυτές, μαζί με κάποιες διαδικτυακές συλλογικότητες καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Εκεί εμφανίζεται η Χρυσή Αυγή με στελέχη και βουλευτές της. Έχουμε ένταση, μικροεπεισόδια και πολλή δημοσιότητα. Την επόμενη ημέρα, όσοι πάνε να διαμαρτυρηθούν τσουβαλιάζονται στις κλούβες των ΜΑΤ. Η υπόθεση μεταφέρεται στα τηλεοπτικά παράθυρα, όπου ο χώρος μας δίνει και πάλι μαθήματα γραφικότητας και η παράσταση παίζεται κανονικά. Το θέμα φεύγει από την επικαιρότητα και όποτε μαζεύονται κάποιοι να διαμαρτυρηθούν, δεν αποτελεί αυτό πλέον είδηση.

Τι λοιπόν έπρεπε να γίνει; Να θεωρήσουμε ως ασήμαντι την παράσταση, ως κάτι το ανάξιο λόγου να ασχοληθούμε και να το προσπεράσουμε; Από την στιγμή όμως που επιλέχθηκε ο ακτιβισμός, αυτός δεν ΄΄επρεπε να είναι ένα πυροτέχνημα που θα έσβηνε σε ένα βράδυ ή το πρόκριμα για να κάνουν ορισμένοι την παράστασή του θεάτρου εκτός από τους λόγους που μαζεύονται πλέον έπρεπε να είναι παρόντες και οι διάφοροι τηλεοπτικοί αστέρες για να προσκαλούν με την παρουσία τους την είδηση που θέλουν οι κάμερες. Η Xρυσή Αυγή έπρεπε να βάλει βάρδιες στους βουλευτές της να βρίσκονται 2-3 κάθε φορά. Για τον ακτιβισμό τους ψήφισαν και όχι για να κόβουν ένσημα στην Βουλή.

Δυστυχώς για μία ακόμη φορά αποδείξαμε ως χώρος ότι έχουμε λίγη επιμονή και ότι είμαστε λάτρεις του εφήμερου. Μένουμε στο φαίνεσθαι και χάνουμε την ουσία. Ίσως αυτό να οφείλεται στην έλλειψη ή στην αδυναμία δημιουργίας εκ μέρους μας μίας κοινωνικής δυναμικής που θα στηρίξει έναν αγώνα μας. Μόνο στο μεταναστευτικό και ειδικά στον Άγιο Παντελεήμονα φάνηκε αυτή η επιμονή. Γιατί ακριβώς εκεί υπήρχαν και υπάρχουν οι κάτοικοι να συνεχίσουν να αγνωίζονται ακόμη και όταν σβήνουν οι προβολείς της δημοσιότητας. Όμως μόνο με το μεταναστευτικό, τους διάφορους Άγ. Παντελεήμονες και τα κέντρα κράτησης, δεν γίνεται δουλειά. Χρειαζόμαστε να βρούμε τα θέματα, εκτός του μεταναστευτικού, στα οποία υπάρχει πράγματι η συμπάθεια της κοινωνίας προς τις ιδέες μας και λόγω κρίσης αυτά πλέον δεν είναι καθόλου λίγα. Εκεί θα δώσουμε τις μάχες μας με επιμονή, συνέχεια και πείσμα, τόσο στο πεζοδρόμιο όσο και παντού.

http://elkosmos.gr/2011-11-29-16-11-20/apopsis/editorial/11743-2012-10-28-09-26-40.html

Φάτε ελευθερία και “πούστηδες”

Δεν μας έφτανε η ανεργία, η ακρίβεια, τα χαράτσια, τα ευρώ – και αμερικανο- λαμόγια που θέλουν να μας αγοράσουν κοψοχρονιάς, δεν μας έφταναν οι τοκογλύφοι που πίνο0υν το αίμα του τόπου και του καθενός ατομικά, έχουμε και τους κουλτουριάρηδες. Αυτούς που θέλουν να λένε ότι κάνουν θέ;ατρο, ανεβάζοντας μια παράσταση στην οποία ο Ιησούς και οι μαθητές παρουσιάζονται ως ... gay. Τυχαίο ότι και ο σκηνόθετης είναι Αλβανός.

Και τί έγινε, θα μπορούσε να πεί κανείς, εδώ ο κόσμος χάνεται, με την διαστροφή του κάθε Αλβανού θα ασχολούμαστε τώρα; Εξάλλου, οι υπερασπιστές της δημοκρατικής νομιμότητας, οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, που βρέθηκαν έξω από το θέατρο μας είπαν ότι αυτό είναι "ελευθερία". Συμπερασματικά λοιπόν, επειδή υπάρχει οικονομική κρίση, δεν θα έπρεπε να έχουμε το ενδιαφέρον ή την διάθεση να αντιδρούμε εάν κάποιος προσβάλλει τα θεία. Πολύ δε περισσότερο εάν αυτό καλύπτεται πίσω από τον μανδύα κάποιας "ελευθερίας της έκφρασης" ή καλύτερα "ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης".

Τα τελευταία χρόνια, αυτή η εφημερίδα, μόνη ή μαζί με τον Κωνσνταντίνο Πλεύρη, βρέθηκε δεκάδες, κυριολεκτικά, φορές στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Μυνητές μας, διάφοροι απίθανοι τύποι που περιλαμβάνουν εβραίους, αντιρατσιστές, γύφτους εκπροσώπους της ομοφυλοφιλικής κοινότητας και διάφορους άλλους. Ιδεολογικοί συμπαραστάτες αυτών των κατηγόρων μας, υπήρξαν οι διάφοροι Μπίστηδες, Τατσόπουλοι, και λοιποί ευαίσθητοι που σήμερα κόπτονται για το δικαίωμα του αλβανού σκηνοθέτη (κάποιος θεός να τον κάνει...) να μπορεί να εκφράζεται καλλιτεχνικώνς, βρίζοντας την θρησκεία αυτού του λαού.

"Έγκλημα γνώμης" οι απόψεις του "Ελεύθερου Κόσμου" και του Πλεύρη, "δικαίωμα στην έκφραση" ο εκπουστισμός μτου Χριστιανισμού. "Ρατσισμός" το να ονοματίζεις τους γύφτους γύφτους, "ελευθερία" το να βάζεις ένα πέος να εκσπερματώνει στον Εσταυρωμένο. "Προσβολή ιστορικής μνήμς" το να λές ότι μπορεί και να μην πέθανα 6 εκατομμύρια εβραίοι στον Β ΠΠ, "ιστορικπή προσέγγιση" ο "συνωστισμός" στην παραλία της Σμύρνης. "Θρησκευτική μισαλοδοξία" το να διαμαρτύρονται κάποιοι για την παράσταση του Αλβανού, "δημοκρατική νομιμότητα" το να στέλνεις στον εισαγγελέα τους ρατσιστές.

Τελικά, τι έιναι ελευθερία ή μάλλον ποιά ελευθερία θέλουμε; Αυτή που θα ισχύει μόνο για τους καλοπύς δημοκράτες και κουλτουριάρηδες ή αυτή που θα ισχύει για όλους όσους ενοχλούνται από τις απόψεις και τις γνώμες των άλλων; Μεγάλο και φιλοσοφικό το ερώτημα, αν θέλετε. Και απάντηση νομική, επιστημονική ή αντικειμενική δεν μπορεί να υπάρξει. Οι μπούρδες του Βολταίρου περί "υπεράσπισης του δικαιώματος του άλλου να λέει ό,τι θέλει" είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Την ελευθερία την καθορίζει πάντα ο ισχυρότερος, ο νικητής, ο δυνατός πολιτικά και ιδεολογικά. Η ελευθερία δεν είναι αντικειμενική αλλά αποτέλεσμα σύγκρουσης διαφορετικών θελήσεων.

Η μόνη μορφή αντικειμενικότητας, η μόνη μορφή γενικοποίησης της ελευθερίας, είναι αυτή που πηγάζει από το τι θεωρεί ως ορθό το σύνολο, η λαϊκή και εθνική κοινότητα. Αυτό που λέμε και χαρακτηρίζουμε ως έθιμο, ως βούληση ενός συνόλου που έχει κοινά χαρακτηριστικά. Και αυτή ακριβώς την βούληση, αυτή την γενική πίστη σε συγκεκριμένες αξίες και αλήθειες προσπαθούν να καταστρέψουν. Πότε με την παραποίηση της ιστορίας, πότε με την εισβολή ξένω εθίμων, πότε με την προσβολή των θείων ή των ιστορικών προσωπικοτήτων.

Γι' αυτό και οι"συνωστισμοί", γι' αυτό και το 1821 του Σκάι, γι' αυτό και τα τουρκοσήριαλ, γι' αυτό και ο χαρακτηρισμός ως οπισθοδρομικής και φασιστικής κάθε άποψης περί πατρίδας, θρησκείας και οικογένειας. Αυτές τις έννοιες θέλουν να καταστρέψουν με τον μοντερνισμό, την ελευθερία των "πούστηδων" και ανεθνικών, την εισβολή της πολυπολιτισμικότητας των μεταναστών και τέλος, ναι, με την οικονομική κρίση.

Αφού δεν μας αποχαύνωσαν τόσα χρόνια με την ευμάρεια και τα διακοποδάνεια και είδαν ότιθ υπάρχουν αντιστάσεις, τώρα θέλουν να μας διαλύσουν με την φτώχεια και το κηνύγι του μεροκάματου. "Με τον Νταβούτογλου θα ασχολούμαστε τώρα;" Αυτό αποζητούν, το σταμάτημα κάθε εθνικής αντίδρασης, την διάλυση των αντιστάσεων της ελληνικής κοινωνίας έναντι σε κάθε προοδευτικότητα, διαστροφή και διεθνισμό που θέλουν να επιβάλλουν.

Όμως δεν τους περνάει ούτε και αυτό. Επειδή έχουν ιδεολογικά απαξιώσει την ιστορία, δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πως όσο δυσκολότερα είναι τα πράγματα, ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο επιστρέφει στις παραδόσεις και τις αξίες. Όχι αυτές που του διδάσκει κάποιο προοδευτικό σχολείο, αλλά αυτές που μεταφέρει το συλλογικό υποσυνείδητο, το φυλετικό αρχέτυπο. Περαστικά λοιπόν σε κάθε κουλτουριάρη διεθνιστή.

http://elkosmos.gr/2011-11-29-16-11-20/apopsis/editorial/11672-2012-10-14-08-10-02.html