Μετα απο 16 χρόνια έγινε η σύλληψη δολοφόνου του ήρωα ΖΑΜΠΑΤΗ ΜΑΡΙΝΟΥ!!!

Δεκαέξι χρόνια μετά από μία άγρια δολοφονία ενός 25χρονου λιμενικού στη Σαγιάδα ο δράστης θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις πράξεις του.

Ήταν Μεγάλη Παρασκευή. Λίγες ώρες πριν την Ανάσταση. 27 Απριλίου του 1997. Οι λιμενικοί είχαν πληροφορίες από την Ίντερπολ για διακίνηση μεγάλης ποσότητας ναρκωτικών από την Αλβανία προς τα ελληνικά παράλια.

Το Ιόνιο και τα στενά μεταξύ Κέρκυρας και Ηγουμενίτσας είχαν μετατραπεί την εποχή εκείνη σε εμπόλεμη ζώνη καθώς ήταν καθημερινές οι συμπλοκές μεταξύ σκαφών του Λιμενικού και Αλβανών που μαφιόζων, που εκμεταλλευόμενοι την αναρχία στη γείτονα χώρα έρχονταν πάνοπλοι και με μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών.

Το σκάφος που περιπολούσε εκείνο το βράδυ εντόπισε το ύποπτο Αλβανικό να κινείται στην περιοχή. Στο σήμα για έλεγχο οι πέντε επιβαίνοντες απάντησαν με καταιγισμό πυροβολισμών.

Οι λιμενικοί ανταποδίδουν τα πυρά... Ένας από τους λαθρέμπορους τραυματίζεται και η καταδίωξη καταλήγει χωρίς τη σύλληψή τους.

Από τα πυρά των Αλβανών πέφτει νεκρός ένας Λιμενικός. Ο Μαρίνος Ζαμπάτης, μόλις 25 χρονών, ένας από τους καλύτερους άνδρες των Ειδικών Αποστολών του Λιμενικού Σώματος.

Το Λιμενικό Σώμα τον τίμησε δίνοντας το όνομά του σε ένα από τα σκάφη του.

Και το απόγευμα της Παρασκευής, δεκαέξι χρόνια μετά, η Ελληνική Αστυνομία κατάφερε να έχει στα χέρια της τον δράστη της δολοφονίας του νεαρού λιμενικού.

Ο 54χρονος πλέον Αλβανός, επί τόσα χρόνια έβρισκε καταφύγιο στη χώρα του. Πίστεψε ίσως ότι οι πράξεις του έχουν ξεχαστεί και το μεσημέρι της Παρασκευής επιχείρησε να περάσει τα ελληνοαλβανικά σύνορα στην Κακαβιά.

Όμως οι αστυνομικοί τον εντόπισαν και διαπίστωσαν ότι σε βάρος του εκκρεμούσαν τρία εντάλματα σύλληψης του ανακριτή Κέρκυρας για δύο Βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Κέρκυρας, για ανθρωποκτονία, απόπειρα ανθρωποκτονίας και παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών.

Όλα αφορούσαν στη συμπλοκή εκείνης της νύχτας και στη δολοφονία του 25χρονου Μαρίνου Ζαμπάτη.

Ο Μαρίνος Ζαμπάτης είχε γεννηθεί στην Πρέβεζα στις 28 Μαρτίου 1972 και κατατάχθηκε στο Λιμενικό Σώμα στις 4 Σεπτεμβρίου 1995 ως δόκιμος λιμενοφύλακας. Ήταν παιδί βιοπαλαιστών, από το Μεγανήσι Λευκάδας. Ο πατέρας του, ναυτικός, αγωνιζόταν στη θάλασσα και η μητέρα του αγωνιζόταν στο σπίτι για την ανατροφή του γιου της.

«Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που τον έκανε να εκτιμά τον κόπο των άλλων και έμαθε να προσφέρει και να συμπαραστέκεται σε όποιον το είχε ανάγκη. Από μικρός δούλευε, ενώ παράλληλα πήγαινε και σχολείο. Όσοι τον γνώρισαν μαγεύτηκαν από την περηφάνια του, την πηγαία καλοσύνη του, το χαμόγελό του, την ανιδιοτέλειά του, το ελεύθερο πνεύμα του, την τόλμη του» αναφέρει το λιμενικό σώμα στην ανακοίνωση της εποχής.

    ΑΘΑΝΑΤΟΣ !                

http://thespr.blogspot.gr/2013/11/16_29.html#more

ΟΑΕΔ: Δίνουν τις θέσεις εργασίας σε αλλοδαπούς!

Θέσεις εργασίας του ΟΑΕΔ δίνονται σε ξένους, τη στιγμή που η ανεργία στην Ελλάδα έχει φθάσει στο 1.500.000 άτομα, ενώ όσον αφορά στους νέους, άνεργος είναι ένας στους δύο. Οι προσωρινοί πίνακες που αναρτήθηκαν την περασμένη εβδομάδα για τους 10.000 ανέργους που πρόκειται να εργαστούν με πεντάμηνη απασχόληση σε δήμους και περιφέρειες μέσω του προγράμματος κοινωφελούς εργασίας δείχνουν ότι σχεδόν μία στις δέκα θέσεις καλύπτεται από αλλοδαπούς και κυρίως από Βούλγαρους και Ρουμάνους, οι οποίοι προέρχονται από χώρες που είναι μέλη της Ε.Ε.
Τι και αν οι θέσεις αυτές διαφημίστηκε ότι θα δοθούν σε ανέργους οι οποίοι προέρχονται από ελληνικές οικογένειες χωρίς κανέναν εργαζόμενο; Οσο και αν το συγκεκριμένο πρόγραμμα διαφημίστηκε, ακόμη και από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ως πρόγραμμα που θα περιορίσει την ανεργία στη χώρα, δίνοντας την ευκαιρία σε ελληνικά νοικοκυριά δίχως εισόδημα να βγουν από το αδιέξοδο, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
Βέβαια, το συγκεκριμένο πρόγραμμα ακολουθεί τις προδιαγραφές που έχουν τεθεί από την Ε.Ε. και έτσι, όπως σημειώνεται ξεκάθαρα στη σχετική δημόσια πρόσκληση, εκτός από Ελληνες πολίτες μπορούν να συμμετέχουν σε αυτό και πολίτες κρατών-μελών της Ε.Ε. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι αυτόματα δικαίωμα συμμετοχής είχαν αποκτήσει τυχόν Βούλγαροι ή Ρουμάνοι που ζουν στην Ελλάδα και είναι άνεργοι.
Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι όσοι τελικά επιλεγούν στο πρόγραμμα αυτό να είναι εγγεγραμμένοι άνεργοι στον ΟΑΕΔ. Αλλά, όπως αναφέρεται επίσημα στα στοιχεία ανέργων του οργανισμού από το σύνολο των 1.004.545 εγγεγραμμένων ανέργων, μόλις 13.902 άτομα προέρχονται από χώρες-μέλη της Ε.Ε. Και όμως, στους προσωρινούς πίνακες υπάρχουν περίπου 1.000 δικαιούχοι, οι οποίοι αν και ζουν στην Ελλάδα προέρχονται από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία και επιλέχθηκαν για να δουλέψουν σε θέσεις κοινωφελούς εργασίας σε δήμους και περιφέρειες της χώρας.
Οπως αναφέρει στη «δ» ο διοικητής του ΟΑΕΔ Θεόδωρος Αμπατζόγλου, «η επιλογή των ωφελούμενων του προγράμματος έγινε με απόλυτη διαφάνεια και με έγκριση από το ΑΣΕΠ. Αξιοποιήθηκε το πληροφοριακό σύστημα του οργανισμού και η τελική επιλογή των δικαιούχων έγινε με αυτοματοποιημένο τρόπο, χρησιμοποιώντας το σύστημα μοριοδότησης».
Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτό που ισχύει είναι ότι η τελική επιλογή για τις συγκεκριμένες θέσεις απασχόλησης δεν καλύπτει τις βασικές προϋποθέσεις, δηλαδή να δοθεί εργασία σε ανέργους από ελληνικές οικογένειες, οι οποίες δεν έχουν κανέναν εργαζόμενο.
Η αρχική εκτίμηση ήταν ότι ανέρχονται σε 400.000 τα άτομα που βρίσκονται σε οικογένειες χωρίς κανέναν εργαζόμενο. Από αυτούς, ένα πολύ μικρό ποσοστό πρόκειται να λύσει, έστω και για πέντε μήνες, το πρόβλημα ανεργίας που αντιμετωπίζει. Ειδικά στο σκέλος των νέων, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛ.ΣΤΑΤ.), η ανεργία κάνει θραύση, έχοντας φτάσει τον Ιούλιο το 55,1% στην ηλικιακή κατηγορία 15-24 ετών και το 36,2% στην κατηγορία 25-34 ετών.
Μόλις χθες ολοκληρώθηκε η υποβολή ενστάσεων προς τον ΟΑΕΔ για τον προσωρινό πίνακα με τους 10.000 επιλεγέντες για το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Το αργότερο έως την ερχόμενη Δευτέρα αναμένεται να καταλήξουν οι αρμόδιες υπηρεσίες του οργανισμού στον τελικό πίνακα. Αμέσως μετά θα σταλεί σε όλους τους δήμους και στις περιφέρειες της χώρας. Εντός δεκαπενθημέρου το αργότερο, από την αποστολή των τελικών πινάκων, πρέπει οι δικαιούχοι να έχουν ξεκινήσει δουλειά.
Η αμοιβή τους ανέρχεται σε 490 ευρώ μεικτά και ειδικά για νέους κάτω των 25 ετών 427 ευρώ τον μήνα. Μέσα στις επόμενες ημέρες πρόκειται να δοθεί ακόμη μία δημόσια πρόσκληση για άλλες 28.000 αντίστοιχες θέσεις απασχόλησης. [dimokratianews.gr, hellasontheweb.org]

Εντολέας το καθεστώς, εκτελεστές οι “σύντροφοι”

Δευτέρα, 4 Νοεμβρίου 2013

Το καθεστώς σού μιλά μέσα από τις ειδήσεις των οκτώ. Έχει τη φωνή του Πρετεντέρη και προβληματίζεται, επειδή το τρομοκρατικό χτύπημα στο Νέο Ηράκλειο έγινε απογευματινές ώρες και “μπορεί και να σκοτωνόταν κανένας άνθρωπος”. Το καθεστώς σε “ενημερώνει” μέσα από τις εκπομπές του Θεοδωράκη. Με την τραγική εκδικητικότητα μίας αμετανόητης μπολσεβίκας χαροκαμένης μάνας καταδικάζει συλλήβδην έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο. Το καθεστώς σε “ψυχαγωγεί” μέσα από το star system. Το οποίο, άμα χρειαστεί, αναλαμβάνει χρέη θεματοφύλακα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με κατάρες και ύβρεις. Το καθεστώς κρεμάει την πολιτική γραμμή του καθημερινά στα περίπτερα. Ανάλογα με την πολιτική ταυτότητα του θύτη και του θύματος αλλάζει και η ετυμηγορία της Ιεράς Εξέτασης των ΜΜΕ. 

Η καθεστωτική αριστερά 

Κομμάτι του καθεστώτος είναι και η αριστερά. Η αριστερά που δεν βλέπει έθνη και σύνορα, όπως ακριβώς και η παγκοσμιοποίηση δεν βλέπει έθνη και σύνορα. Η αριστερά που δεν βλέπει φυλές και φύλα, όπως ακριβώς και η παγκοσμιοποίηση δεν βλέπει φυλές και φύλα. Η αριστερά που δεν βλέπει ξεχωριστές ταυτότητες και παραδόσεις, όπως και η παγκοσμιοποίηση δεν βλέπει ξεχωριστές ταυτότητες και παραδόσεις. Η αριστερά που πιστεύει στον ατομισμό και στον υλισμό, όπως η παγκοσμιοποίηση πιστεύει στον ατομισμό και στον υλισμό. Όταν το βασικό πλαίσιο ταυτίζεται, οι λεπτομέρειες αποτελούν φθηνά άλλοθι και κενές δικαιολογίες τεχνητής διαφοροποίησης για χρήσιμους ηλίθιους. 

Ως κομμάτι του καθεστώτος, η αριστερά παρουσιάζεται άσπιλη και αμόλυντη. Έχει πάντα τον ρόλο του θύματος. Ποτέ δεν απειλεί, ποτέ δεν τραμπουκίζει, ποτέ δεν δολοφονεί. Αν έχει συμβεί κάτι από αυτά στο απώτερο παρελθόν, αποτελεί αντικείμενο ιστορικής έρευνας σε φάση αποδόμησης ή πρέπει να περάσει στην σφαίρα της λήθης για το “κοινό καλό” και την “εθνική ενότητα”. Ασχέτως εάν η εθνική ενότητα δεν αποτελεί επιδίωξη της αριστεράς. Αν έχει συμβεί κάτι από αυτά στο πρόσφατο παρελθόν, τότε προβάλλεται το τεκμήριο της αθωότητας, ακόμα και για τα πιο αυταπόδεικτα γεγονότα, διαχωρίζεται επιλεκτικά η ατομική ευθύνη από την συλλογική ή χρησιμοποιείται η τακτική της αποσιώπησης και των “μεμονωμένων περιστατικών”. 

Έτσι λοιπόν, στην υπόθεση του δολοφονικού εμπρησμού της Marfin χρειάστηκε να περάσουν τρεισήμισι χρόνια μόνο για να πάρει δικάσιμο, η πραγματική αιτία της δολοφονίας Γκιόλια από την Σέχτα Επαναστατών παραμένει μυστήριο, για την αδέσποτη βόμβα που σκότωσε τον 15χρονο Αφγανό στα Πατήσια έγινε απεγνωσμένη προσπάθεια να χρεωθεί στην ακροδεξιά, η εκτέλεση συμβολαίου με προεκτάσεις εμπορίου ναρκωτικών και ηλεκτρονικού τζόγου, που οδήγησε στο φονικό στην Αγία Νάπα από σεσημασμένους αναρχικούς δεν συνδέθηκε ποτέ πολιτικά με το συγκεκριμένο χώρο, ενώ, τέλος, ο ταξιτζής Δ. Μίχας, που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τον αναρχικό “απαλλοτριωτή” Θεοφίλου, έμεινε στην ιστορία ως “ψόφιος βλάκας”, από τον χαρακτηρισμό που του αποδόθηκε σε μεταγενέστερη προκήρυξη της “Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας”. 

Αυτή η καθεστωτική αριστερά, από τον κρατικοδίαιτο σοσιαλδημοκράτη στον συριζαίο αριστεριστή και από τον “ορθόδοξο” σταλινικό στον “αντικομφορμιστή” τροτσκιστή, παρά τις εσωτερικές συγκρούσεις για την ηγεμονία και την οριοθέτηση του χώρου της κάθε γκρούπας, έχει κοινούς κωδικούς επικοινωνίας, μοιράζεται κοινά οράματα και έχει αναπτύξει εδώ και χρόνια μία, έστω ελάχιστη, κινηματική λογική και συνοχή. Σύμφωνα μ' αυτή την λογική, υπάρχουν ορισμένα θέματα τα οποία αποτελούν ιερές αγελάδες για τον πυρήνα της ύπαρξης της αριστεράς στην Ελλάδα, δεν αγγίζονται και αντιμετωπίζονται συνολικά και ομοιοτρόπως από όλο το εύρος της αριστεράς. Τέτοια θέματα είναι η αγιοποίηση του Δημοκρατικού Στρατού και γενικότερα η αμετανόητη αντιμετώπιση του εμφυλίου πολέμου ως χαμένη ευκαιρία για την αριστερά, η μυθοποίηση των γεγονότων του Πολυτεχνείου και, φυσικά, η πολιτική πόλωσης και η πολεμική σε οτιδήποτε εθνικό και ιδεαλιστικό.

Προφανώς, η αριστερά αποτελεί απλώς μόνο ένα κομμάτι του καθεστώτος που έχει επικρατήσει σε εγχώριο και πανευρωπαϊκό επίπεδο για την επιβολή της οικονομικής δικτατορίας των νόμων της ελεύθερης αγοράς και της ισοπέδωσης της παγκοσμιοποίησης. Αποτελεί όμως ιδιαίτερα σημαντικό κομμάτι διότι, εάν η νεοφιλελεύθερη συντηρητική δεξιά ιδεολογικοποιεί την κεφαλαιοκρατία και πρεσβεύει ό,τι πιο αντιδραστικό και διαλυτικό για τις κοινωνίες των εθνών, με αποτέλεσμα να είναι και να παρουσιάζεται ως ο κύριος πολιτικός εκφραστής της παγκοσμιοποίησης, η αριστερά ως γέννημα της ίδιας μήτρας, της γαλλικής επανάστασης και του Διαφωτισμού, αποτελεί τεχνητά το αντίπαλο δέος, βασισμένη όμως στις ίδιες φιλοσοφικές βάσεις του υλισμού και του ορθολογισμού και κινούμενη στο ίδιο πλαίσιο, που περιγράψαμε προηγουμένως. 

Έτσι λοιπόν, η αριστερά καταφέρνει να αποτελεί κομμάτι του καθεστώτος και βραχίωνα της επιβολής της παγκοσμιοποίησης, την ίδια στιγμή που παρουσιάζεται εντέχνως ως αντίπαλος και πολέμιός της. Αυτός ο ρόλος είναι που της δίνει τη δυνατότητα να λειτουργεί καταλυτικά, μένοντας πάντα στο απυρόβλητο που της εξασφαλίζει ο μανδύας της ανέξοδης διαμαρτυρίας, απολαμβάνοντας παράλληλα όλα τα προνόμια του εισοδισμού και της πρόσβασης σε όλες τις δομές εξουσίας. 

Ψηλαφίζοντας τα δύο εγκλήματα 

Η μακροσκελής αναφορά στην καθεστωτική υπόσταση της αριστεράς είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για την πλήρη κατανόηση της δυνατότητας επιρροής της στην πολιτική ζωή και στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν όλο το προηγούμενο διάστημα εξαπέλυσε έναν ανένδοτο αντιφασιστικό αγώνα, εναντίον δικαίων και αδίκων, παρανομώντας και λιντσάροντας στην πορεία. Έναν υστερικό αντιφασιστικό αγώνα που, όπως σημείωσαν ελάχιστοι, είναι τελείως αποπροσανατολιστικός, έχει καταντήσει μονομανία, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να καταλήξει μπούμερανγκ εναντίον της σε ψηφοθηρικό επίπεδο και, φυσικά, εξυπηρετεί απόλυτα τις επιδιώξεις της νεοφιλελεύθερης δεξιάς. Εάν προχωρήσουμε στη μελέτη και στην αναπόφευκτη σύγκριση των δύο πρόσφατων εγκληματικών ενεργειών και του τρόπου με τον οποίον αντιμετωπίστηκαν, μπορούμε να εξάγουμε ορισμένα ενδιαφέροντα συμπεράσματα. 

Σε ό,τι αφορά στη δολοφονία Φύσσα, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το γεγονός ότι εδώ και περισσότερο από ένα μήνα δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα μία συγκεκριμένη εκδοχή για το πώς διαπράχθηκε το έγκλημα. Αυτό το δεδομένο προφανώς και δεν παίζει σημαντικό ρόλο στην ενοχή του Ρουπακιά, αλλά σίγουρα παίζει τον ρόλο του στην υπερασπιστική γραμμή και, ιδιαιτέρως, στη διαδικασία αγιοποίησης του θύματος, που από μαχητικός αντιφασίστας ράππερ Killah μετατράπηκε σε “γελαστό παιδί”. Τελικά ήταν πέντε, δέκα, τριάντα ή σαράντα τα μέλη των “ταγμάτων εφόδου” που έσπευσαν στην συμπλοκή και ο Φύσσας μαχαιρώθηκε από το πουθενά, επειδή του την είχαν στημένη ή είχε επιτεθεί πρώτα ο ίδιος και οι φίλοι του; Προφανώς, η απόκρυψη των συγκεκριμένων λεπτομερειών μπορεί ενδεχομένως να βοήθησε στη δημιουργία μίας ιστορίας λίγο παραλλαγμένης από την πραγματικότητα, η οποία όμως ωφέλησε την πολιτική σπέκουλα που ακολούθησε. 

Το βέβαιο πάντως, είναι το γεγονός ότι η δολοφονία Φύσσα ήταν το τραγικό αποτέλεσμα ενός καυγά του δρόμου. Αυτό που δεν ήταν καυγάς του δρόμου, αλλά ήταν οργανωμένη και επαγγελματικά εκτελεσμένη τρομοκρατική ενέργεια, ήταν η δολοφονία στο Νέο Ηράκλειο. Ήταν τρομοκρατική ενέργεια διότι ήταν τυφλή και είχε ως στόχο την τρομοκράτηση. Δεν ήταν καν μία επίθεση αντιποίνων εναντίον κάποιου βουλευτή της Χρυσής Αυγής. Ήταν μία τυφλή δολοφονική επίθεση από πωρωμένα άτομα, εμφανώς υπό την επήρεια ουσιών, σύμφωνα με μαρτυρίες, ενάντια σε οποιονδήποτε θα τύχαινε εκείνη την ώρα να βρίσκεται στην είσοδο των γραφείων της Χρυσής Αυγής και η εμφάνισή του θα παρέπεμπε σε εθνικιστή. Είτε αυτός ήταν στέλεχος του κόμματος, είτε κάποιος ανήλικος νεαρός που θα επισκέπτονταν τα γραφεία για πρώτη φορά. 

Όσο για την πολιτική ταυτότητα των τρομοκρατών, επειδή ορισμένοι αφελείς δεν έχουν κατανοήσει ακόμη ότι η πολιτική τρομοκρατία στην Ελλάδα διαχρονικά είναι κόκκινη, και άλλοι απλώς τους συμφέρει να το παραβλέπουν, παραπέμπουμε στις μαρτυρίες για τις ύβρεις και τα “ήρθαμε φασίστες” που εκστόμιζαν οι τρομοκράτες, περιμένοντας εντωμεταξύ την “βαθυστόχαστη” προκήρυξη που θα ακολουθήσει και θα δημοσιευτεί στο indymedia ή σε κάποια εφημερίδα που αντιμετωπίζει με “κατανόηση” τους δήθεν ιδεολόγους αντάρτες της αριστεράς. 

Για την “αποσταθεροποίηση” και τον “εμφύλιο” 

Δύο ερωτήματα τα οποία προκύπτουν αβίαστα από το τρομοκρατικό χτύπημα και από τον θεαματικό τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκε είναι τα εξής: Καταρχάς, από την στιγμή που οι τρομοκράτες έχουν την επιχειρησιακή και υλικοτεχνική δυνατότητα για τέτοιου είδους χτύπημα, γιατί επέλεξαν να δράσουν κατ' αυτόν τον τρόπο, δολοφονώντας δηλαδή τυφλά και τυχαία κάποιους εθνικιστές, υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής, ρισκάροντας την γενική κατακραυγή, και όχι να επιτεθούν σε κάποια προβεβλημένα στελέχη του κόμματος, κάτι που ενδεχομένως να τους βόλευε περισσότερο επικοινωνιακά; Σίγουρα, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις, με τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής χωρίς αστυνομική φρουρά και έχοντας παραδώσει τα όπλα τους, η δυσκολία του εγχειρήματος δεν αποτελεί απάντηση για τέτοιου επιπέδου τρομοκρατία. Και κατά δεύτερον, ποιος ωφελείται από αυτή την εξέλιξη; 

Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα έχει να κάνει με την ίδια τη φύση της τρομοκρατίας. Το πρόβλημα για το καθεστώς είναι ότι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνικής αντίδρασης εκφράζεται και ριζοσπαστικοποιείται ανεξέλεγκτα μέσω της Χρυσής Αυγής. Η ποιότητα αυτής της έκφρασης της ριζοσπαστικοποίησης δεν μας ενδιαφέρει στην παρούσα στιγμή. Διαλύοντας την σαθρή στελεχιακή δομή της Χρυσής Αυγής ως “εγκληματική οργάνωση”, ποινικοποιώντας τον εθνικισμό με το επερχόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και εξαπολύοντας την υστερική αντιφασιστική καμπάνια μέσω των ΜΜΕ, εκτελείται η μισή επιχείρηση για τη διακοπή αυτού του ρεύματος της ριζοσπαστικοποίησης. Η υπόλοιπη μισή επιχείρηση έχει να κάνει με την αποστολή του μηνύματος σε όσους δεν έχουν πειστεί ακόμα ότι “μην φεύγετε από το μαντρί και μπλέκεστε με το συγκεκριμένο άκρο γιατί μπορεί να βρεθείτε με μία σφαίρα καρφωμένη στο κεφάλι σας”. Πραγματικά, το τελευταίο “επιχείρημα” μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά για πολλούς που δεν καταλαβαίνουν αλλιώς. 

Μ' αυτό το σκεπτικό, προκύπτει και η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα. Ποιος ωφελείται; Ωφελούνται οι δυνάμεις που θέλουν την αποσταθεροποίηση και τον εμφύλιο, διαβάζουμε στα πρωτοσέλιδα κι ακούμε στις ειδήσεις. “Δώδεκα σφαίρες κατά της Δημοκρατίας” γράφουν τα Νέα. Όχι κύριοι! Αποσταθεροποιείς κάτι το οποίο έχει μία υποτυπώδη σταθερότητα. Ποια ακριβώς σταθερότητα επιδεικνύει το νεοελληνικό μνημονιακό κράτος; Την σταθερότητα του περίφημου “πρωτογενούς πλεονάσματος” και του “success story”; Σίγουρα, δεν γίναμε ακόμα Αίγυπτος και Τυνησία, αλλά δεν είμαστε ούτε Αιγύπτιοι ούτε Τυνήσιοι. Ποιος ακριβώς έμεινε να θέλει να αποσταθεροποιήσει την Ελλάδα και πόσο ακόμα είναι εφικτό να αποσταθεροποιήσεις αυτή την κοινωνία που προχωράει στα τυφλά, τελείως εκφυλισμένη, και φυτοζωεί; Και γιατί ακριβώς να αποσταθεροποιήσει ένας ξένος παράγοντας ένα προτεκτοράτο, του οποίου το καθεστώς είναι πλήρως παραδομένο και δουλικό; Σίγουρα, ούτε την ΕΕ συμφέρει περαιτέρω αποσταθεροποίηση, δηλαδή πλήρες χάος, ούτε οι ΗΠΑ έχουν έτοιμη ακόμα μία διάδοχη κατάσταση που να είναι περισσότερο εξαρτημένη στο άρμα τους από την υπάρχουσα. 

Όχι λοιπόν, οι σφαίρες δεν ήταν κατά της δημοκρατίας και της δήθεν σταθερότητας, ήταν κατά των εθνικιστών! Ούτε καν κατά της Χρυσής Αυγής αποκλειστικά. Όχι λοιπόν, οι δράστες δεν είναι απλώς και μόνο προβοκάτορες, έστω κι αν είναι χρήσιμοι ηλίθιοι. Οι δράστες έχουν πολιτική ταυτότητα: Είναι αριστεροί αναρχομπολσεβίκοι τρομοκράτες και αυτή τους την πολιτική ταυτότητα πρέπει να την προβάλλουμε και να την φωνάζουμε. Μπορεί να μην αρέσει σε ορισμένους αυτός ο χαρακτηρισμός, διότι ακούγεται “αναχρονιστικός” ή “συντηρητικός” στις προχωρημένες υπερεπαναστατικές αντιλήψεις τους και στις αβάσιμες ονειρώξεις τους για “υπέρβαση” και “επαναστατικές συμμαχίες”, αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή και είναι αμείλικτη. 

Κι όχι λοιπόν, δεν κινδυνεύουμε με εμφύλιο πόλεμο. Όσον αφορά στους ακτιβιστές του εθνικισμού, τον εμφύλιο πόλεμο τον ζούμε. Τον ζούμε στα πανεπιστήμια, όταν οι αναρχικοί επιτίθενται σε εθνικιστές φοιτητές, τον ζούμε στους χώρους εργασίας, όταν οι αναρχικοί ισοπεδώνουν καταστήματα εθνικιστών, τον ζούμε στο κέντρο των μεγάλων πόλεων, όταν οι αναρχικοί επιτίθενται σε όσους πληρούν το στερεότυπο του εθνικιστή, με το κοντό κούρεμα και οποιοδήποτε αξεσουάρ που παραπέμπει σε έθνος ή στρατό. Ποιόν ακριβώς εμφύλιο θέλουμε να αποφύγουμε λοιπόν; Αυτόν που μαίνεται εδώ και χρόνια και δεν τον αντιλαμβάνονται μόνο όσοι είναι αρκετά αφελείς ή απλά “κοιτούν τη δουλειά τους”; 

Και, τέλος, όχι λοιπόν, δεν πρόκειται να δείξουμε ψυχραιμία. Αυτό που χρειάζεται να δείξουμε είναι καθαρό μυαλό, αγωνιστικότητα, κινηματική λογική και προσήλωση στο σκοπό. Κι ο σκοπός, βέβαια, ποτέ δεν ήταν να αναλωθούμε σε έναν πόλεμο συμμοριών. Ο σκοπός ήταν πάντα να επιβιώσουμε, να πάρουμε πίσω την πατρίδα μας και να αναγεννηθούμε. Κι ο κύριος εχθρός ποτέ δεν ήταν ο παρακρατικός αναρχομπολσεβίκος. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει, ούτε ότι πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε με την αφέλεια της δήθεν ανωτερότητας ή με ευσεβείς πόθους συνεννόησης και συνεργασίας. Ο εχθρός ήταν και είναι το ίδιο το καθεστώς της παγκοσμιοποίησης, της ισοπέδωσης, του πολιτικά ορθού. Κι η αριστερά είναι κομμάτι του καθεστώτος, όπως ακριβώς και η νεοφιλελεύθερη δεξιά, κι αυτό δεν πρέπει να το λησμονούμε ποτέ. 

Αυτό το καθεστώς είναι που ωφελείται από την τρομοκρατική δολοφονία του Μανώλη Καπελώνη και του Γιώργου Φουντούλη, γι' αυτό και αποτελεί και ηθικό και φυσικό, μέσω του αναρχοκομμουνιστικού του βραχίωνα, αυτουργό. Αυτό το καθεστώς είναι που επικαλείται τη δήθεν σταθερότητα, εννοώντας ότι είναι ικανοποιημένο όπως είναι μοιρασμένη η πίτα αυτή την στιγμή. Αυτό το καθεστώς είναι που κάνει εκκλήσεις αυτοσυγκράτησης, επικαλούμενο εμφυλιοπολεμικό κίνδυνο, την ίδια ώρα που λιντσάρει ηθικά, πολιτικά και φυσικά τους εθνικιστές. Αυτό το καθεστώς είναι που θα προσπαθήσει να βγει αναγεννημένο μέσα από το αίμα της τρομοκρατίας, ως η μοναδική δικλείδα ασφαλείας απέναντι στο χάος των άκρων. Αυτό το καθεστώς πρέπει να γκρεμιστεί πάση θυσία. 

Με ολόθερμες ευχές για καλή ανάρρωση στον τραυματία Αλέξανδρο Γέροντα 

Χ.Δ.Κ

http://www.ideapolis.info/2013/11/blog-post_4.html