Οικοδομώντας κάστρα Ιδεών – Δράση, όχι Αντίδραση.

29 Μαΐου 1453 αλώθηκε η πρωτεύουσα του Βυζαντίου. Αλώθηκε στρατιωτικά γιατί πρώτα είχε ηττηθεί εσωτερικά από παρακμή και διάλυση. Η ύστατη προσπάθεια υπεράσπισής της από τους θρυλικούς πολεμιστές, των επάλξεων που διασώζονται μέχρι σήμερα, ήταν το αποτέλεσμα μιας συνειδητότητας, την οποία αρκετοί που ασχολούνται με την πολιτική σήμερα, δεν θέλουν να καταλάβουν. Ο Παλαιολόγος και η φρουρά του, εκτός από μία φυσική πόλη τότε, υπερασπίζονταν και μία Ιδέα, ένα εσωτερικό κάστρο.

Αυτή η συνειδητότητα είχε ορθωθεί σαν κάστρο στις ψυχές των τελευταίων υπερασπιστών της Πόλης, κυρίως  από την προσπάθεια της Κοινότητας του Πλήθωνα Γεμιστού στην καστροπολιτεία του Μυστρά. Η φιλοσοφική ομάδα του Πλήθωνα είχε προσπαθήσει έστω και στα τελευταία χρόνια να καλλιεργήσει μία Τάξη Ελλήνων. Δηλαδή να ορθώσει μία πνευματική Καστροπολιτεία για την υπεράσπιση και αναγέννηση του πολιτισμού. Εάν δεν υπήρχαν αυτοί, ίσως να μην υπήρχε και ο Παλαιολόγος όπως τον γνώρισε η ιστορία. Ήταν τόσο σπουδαία η αφύπνιστική, προσπάθεια της κοινότητας του Πλήθωνα, που ακόμη και αν το Βυζάντιο δεν κατάφερε να σωθεί, ακόμη κι αν ο μεσαίωνας συνεχίστηκε… το νεοπλατωνικό αυτό κάστρο έμεινε και συνέβαλε λίγο αργότερα στην Αναγέννηση της Δύσης.

Σήμερα, μιλάμε για την ανάγκη της Δράσης. Υπάρχει διαφορά μεταξύ της Δράσης που γεννά συνειδήσεις, από την Αντίδραση. Γιατί η Δράση επενδύει στο αύριο και όχι απλά στην ανατροπή του παρόντος. Η Δράση εμπεριέχει δημιουργία και μετάλλαξη. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε να λένε ότι τώρα υπάρχει “πατριωτικό” ρεύμα αγανάκτησης στην κοινωνία και πρέπει να το παρασύρουμε. Ασχέτως αν το ρεύμα αυτό έχει τα χειρότερα κίνητρα και καμία θέληση για ουσιαστική αλλαγή. Να τους παρασύρουμε; Πώς πρέπει να ενεργούμε στους δύσκολους καιρούς;

Αναμφίβολα πρέπει να είμαστε μέσα στην κοινωνία, να μιλάμε και να μπορεί να μας καταλαβαίνει. Θέλουμε να βοηθήσουμε όλους τους ανθρώπους να αφυπνισθούν. Αισθανόμαστε όμως αποκομμένοι από το σημερινό πολιτικό σύστημα, το οποίο δεν μας αντιπροσωπεύει. Εμείς ενεργούμε προς μία μετάλλαξη της κοινωνίας σε βάθος και είμαστε εδώ για να κτίσουμε κάστρα Ιδεών. Όχι μαγαζιά για να κυνηγάμε πελατεία. Πρέπει να αφυπνίσουμε και όχι να πείσουμε να μας ακολουθήσουν σαν πρόβατα. Ο αληθινός ηγέτης οφείλει να δημιουργεί ηγέτες, όχι ακολούθους.

Συνεπώς θέλουμε να δώσουμε στους ανθρώπους μία πραγματικά ανώτερη προοπτική και όχι μία επιφανειακή κατεύθυνση. Ο Κομφούκιος έλεγε ότι “ο κόσμος είναι σαν ένα χωράφι με σπαρτά που κλείνουν όπως φυσάει ο άνεμος”. Λοιπόν, δεν μας ενδιαφέρει κατά που φυσάει ο άνεμος, που είναι οι πολλοί, η μόδα και τι έχει ρεύμα. Ας πάει το ρεύμα όπου θέλει. Έρχεται και παρέρχεται. Τα κάστρα θέλουν Ταγμένους για να κρατηθούν και όχι πλήθος όπως τα μαγαζιά που κυνηγάνε τις πελατείες των ανταγωνιστών.

Δυστυχώς τα κάστρα κτίζονται στις κορφές, κι όχι στα βολικά και στα προσβάσιμα σε όλους. Θέλουν κόπο και δουλειά. Το έχουν αυτό το “πρόβλημα”. Αναγκαστικά κάποιος πρέπει να τα κτίσει, αλλά εμάς μας αρέσουν τα δύσκολα. Όταν όμως κτιστούν, είναι απόρθητα κι εκεί τρέχουν όλοι να σωθούν. Τα γερά θεμέλια θα μείνουν για χίλια χρόνια. Η φρουρά είναι απόλυτη, δεν είναι πολιτικοί. Δεν είναι συνεταίροι. Είναι στρατιώτες. Πιστοί σε μία Ιδέα. Δημιουργοί και υπερασπιστές του πολιτισμού. Η πελατεία είναι ανεμομαζώματα και διαβολοσκορπίσματα. Εκπτώσεις και προσφορές. Το κάστρο είναι κάστρο. Και γιατί πρώτα πρέπει να θεμελιωθεί μια καστροπολιτεία και μετά να σαλπίσει η σάλπιγγα; Εδώ βρίσκεται ένα θεμελιώδες ζήτημα: Η περιφέρεια, μπορεί να είναι ιδεολογικά ανομοιογενής, όταν όμως είναι ο πυρήνας, τότε δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτε σε δεύτερη φάση.

Κάποιος έγραψε με σπρέι σε έναν τοίχο “Κατέστρεψε ότι σε καταστρέφει”. Υπογραφή ένα Άλφα. Ωραίο ακούγεται. Κάθε μέρα το βλέπουμε απέναντι, προσπαθούμε, αντιδρούμε, αλλά γιατί δεν μπορούμε; Είμαστε διασπασμένοι, άτακτοι, ανερμάτιστοι, δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε τον στόχο. Σκεπτόμαστε ο καθένας διαφορετικά. Καταστρέφουμε, σαμποτάρουμε ή δημιουργούμε καταστάσεις, αλλά το σύστημα είναι παντοδύναμο. Δεν θα μπορέσεις ποτέ να καταστρέψεις το σύστημα αν δεν μπορείς να το κατανοήσεις βαθιά στον ιδεολογικό του πυρήνα και να δεις πίσω από την επιφάνεια που δημιουργεί. Ως πότε θα αντιδράς στα κοινωνικά του παράγωγα; Κάποια στιγμή  θα κουραστείς.

Ενώ το σύστημα δεν θα κουραστεί να αναπαράγει συνεχώς νέα προβλήματα, νέες πολιτικές, νέες κρίσεις, νέες καταστάσεις ευδαιμονίας, νέες καταστάσεις αρρώστιας ή νέα κοινωνικά ναρκωτικά… Θα είσαι το πολύ πολύ ένας βολικός αντίπαλος που χρειάζεται, μέχρι να αφανίσει και το είδος σου εντελώς. Και αν του γίνεις κάποτε μια πραγματικά ενοχλητική μύγα, τότε μπορεί και να αποφασίσει να τελειώνει μαζί σου. Και… ας μην είμαστε αφελείς, έχει πολλούς τρόπους να το κάνει. Από το να σκοτώσει μερικούς, μέχρι και με μία καταστροφή ή με ολοκληρωτικό πόλεμο αν χρειαστεί. Έχει όπλα που δεν έχεις.

Μπορεί όμως να νικήσεις το σύστημα μόνο αν πρώτα το νικάς ιδεολογικά. Γιατί εκεί είναι ο πυρήνας της κοινωνικής του παραγωγής. Σε αυτή την περίπτωση δεν έχει όπλα να νικήσει μια ισχυρότερη Ιδέα. Μπορεί να εξοντώσει ανθρώπους αλλά δεν θα μπορεί να εξοντώσει μια ισχυρότερη Ιδέα. Και τότε όσο πιο πολλούς ανθρώπους ή χώρες προσπαθήσει να εξοντώσει, ψυχικά ή σωματικά, τόσο πιο πολύ θα χάνει την κοινωνία. Γιατί οι άνθρωποι θα έχουν δει φως από ένα άλλο υψηλότερο κάστρο. Θα ξέρουν ότι υπάρχει κάτι άλλο. Ναι λοιπόν, πρέπει να παρεμβαίνουμε στα πολιτικά πράγματα, αλλά αν πρώτα δεν έχουμε μία σχολή αφύπνισης – μία φιλοσοφική καστροπολιτεία σαν αφετηρία, ένα Ιδεώδες, τότε θα παλεύουμε στα τυφλά και χωρίς κατεύθυνση.

“Αν δε θες να δεις έναν άνθρωπο να γίνεται δυστυχής από την πολιτική, μην του δείχνεις τις πλευρές ενός ζητήματος γιατί θα τον μπλέξεις. Δείξε του μόνο τη μία. Ή ακόμα καλύτερα, μην του δείξεις καμία. Πες πως έχεις μια κυβέρνηση αναποτελεσματική, υδροκέφαλη και φορομπηχτική. Ε, είναι προτιμότερο να εξακολουθείς να έχεις μια τέτοια κυβέρνηση παρά έναν λαό που ασχολείται διαρκώς μ’ αυτήν.” Ρέι Μπράντμπερι (“Φαρενάιτ 451″).

Οι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να αγωνιστούν για την σωτηρία τους, αυτός όμως ο αγώνας δεν θα πηγαίνει χαμένος αν αποκτά καθημερινά συνειδητοποίηση. Αν δουν ένα φως, μια μεγάλη ιδέα για την οποία αξίζει να προσπαθήσουν να σωθούν. Διαφορετικά δεν θα ξέρουν προς τα που να κατευθυνθούν. Οι κινήσεις θα είναι ασύνδετες και σπασμωδικές, όπως περιγράφει και στο “πλοίο των ηλιθίων” ο Τεντ Καζίνσκυ. Γι’ αυτό ο Φάρος για εμάς είναι ένα σύμβολο. Το κάστρο στην κορυφή! Όπως επίσης και η φωτιά που ανάβουμε στο βουνό για να ζεσταθούμε, είναι σύμβολο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Γιατί αυτό που κάνουμε στην κοινωνία είναι να ανάβουμε μια φωτιά ψηλά για να την δουν στο σκοτάδι οι άνθρωποι και να αποκτήσουν ένα κοινό σημείο κατεύθυνσης, ώστε να επιβιώσουν από τον κατακλυσμό. Αυτό που κάνουμε είναι να προσπαθούμε να κτίσουμε ένα κάστρο ιδεών! Αυτά είναι σύμβολά που ενώνουν στην κορυφή. Σύμβολα ενότητας και όχι διάσπασης. Ενώνουν και δεν δείχνουν απλά μια άλλη κατεύθυνση. Γι’ αυτό και είναι σύμβολα ηγεσίας και διδασκαλίας και όχι δημοκρατίας ή αναρχίας. Ο Ιούλιος Έβολα γράφει: “Η συνέπεια της δημοκρατικότητας τύπου “κάνε αυτό που πιστεύεις”, είναι η δηλητηρίαση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, που δεν είναι ικανό να διακρίνει για τον εαυτό του, που πολύ εύκολα χάνει την αίσθηση του αυτοπροσδιορισμού, εάν δεν καθοδηγείται από μία δύναμη ή ένα ιδεώδες.”

Υπάρχουν σήμερα διάφορες ομάδες στην Ευρώπη και στην Αμερική, που την διδασκαλία της Παράδοσης, προσπαθούν να την κατεβάσουν βεβιασμένα κατευθείαν σε πολιτικό επίπεδο και μάλιστα κατατάσσοντάς την στην Δεξιά ή στην Αριστερά, ενώ άλλοι σε επίπεδο νεοπαγανιστικής τυπολατρίας. Σε μία προσπάθεια να δημιουργήσουν πολιτικό κίνημα μέσα από τα υπάρχοντα ρεύματα. Μάλλον δεν έχουν καταλάβει τίποτα…

Μπορεί να επηρεάσουν ένα ρεύμα σκέψης στην πολιτική σκηνή. Αλλά χωρίς σχολή, χωρίς μύηση, δεν μπορεί να υπάρξει κάτι πραγματικά νέο. Όχι χωρίς ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να παράγει μία τάξη διαφορετικών ανθρώπων. Σε όλα. Στο πως αντιλαμβάνονται τον κόσμο, πως σκέπτονται και κρίνουν, πως λειτουργούν καθημερινά, πως μάχονται, πως αγαπούν, πως εκφράζονται.

Προσπαθούν όλοι αυτοί να κατεβάσουν σε χαμηλό επίπεδο κάτι που ΠΡΕΠΕΙ μόνο να κατακτηθεί με ανάβαση. Οι ορδές των ατάκτων δεν μπορούν να αντισταθούν αν δεν γίνουν στρατός. Και αυτό είναι μία εξελικτική κατάκτηση. Το να περάσουμε από το“Εγώ” στο “Εμείς” δεν απαιτεί απλά μία συνάθροιση οργισμένων ατόμων, αλλά είναι μία διαδικασία ολιστικής μετάλλαξης των ατόμων, μέσω της εκπαίδευσης και του βιώματος. Μπορεί λοιπόν να αντισταθούμε προσωρινά σε επιθέσεις του συστήματος, αλλά δεν μπορούμε να νικήσουμε το σύστημα αν δεν έχουμε την πνευματική μας καστροπολιτεία. Και εκεί έγκειται η διαφορά της Δράσης από την Αντίδραση.

Γράφει πάλι ο φιλόσοφος Ιούλιος Έβολα:

“Το δόγμα των δύο φύσεων -που είναι η βάση της παραδοσιακής άποψης της ζωής- αντανακλάται επίσης στην σχέση που υπάρχει μεταξύ της πολιτείας και του λαού (δήμος). Η ιδέα ότι η πολιτεία έλκει την καταγωγή της από τον δήμο και ότι η αρχή της νομιμότητος και της προελεύσεώς της βασίζεται πάνω σε αυτόν, είναι μια ιδεολογική διαστροφή τυπική του σύγχρονου κόσμου και ουσιαστικά αντιπροσωπεύει μια κατάπτωση.
Με αυτήν την αντίληψη οπισθοδρομούμε σε κάτι που ήταν τυπικό των φυσιοκρατικών κοινωνικών μορφών στερούμενοι ένα αυθεντικό πνευματικό χρίσμα. Άπαξ και ελήφθη αυτή η κατεύθυνση, εκδηλώθηκε μία αναπόφευκτη βαθμιαία πτώση, που τελείωσε με τον θρίαμβο του κολεκτιβιστικού κόσμου των μαζών και τον ερχομό της ριζικής δημοκρατίας.
[...]
Στην βάση του Παραδοσιακού κράτους υπηρετείτο η αφοσίωση και η πίστη, όχι απαραιτήτως σχετιζόμενη με το φυσιοκρατικό δεδομένο της εθνικής ταυτότητος. Η ίδρυσή του βασίζετο στην αρχή της τάξης και της υπέρτατης δύναμης, η οποία, υπερβαίνοντας αυτά τα καθαρά φυσιοκρατικά πεδία, επίσης, διατήρησε το κύρος της σε χώρους που κατοικούντο από πολλούς διαφορετικούς λαούς. Επιπλέον, η Ένωση και ο Διαχωρισμός σε ένα παραδοσιακό κράτος εγένοντο “καθέτως”, βασιζόμενες στην διαθεσιμότητα ειδικών ανωτέρων ποιοτήτων, δικαιωμάτων, ταξικής αξιοπρέπειας και όχι “οριζοντίως” με βάση έναν κοινό παρονομαστή, που σχηματίζεται από ένα“έθνος” ή “πατρίδα”. Εν ολίγοις ήταν μία ενότητα διαμορφούμενη από την κορυφή και όχι από την βάση.”

Προσοχή στο τελευταίο, διότι η ενότητά μας πρέπει να διαμορφώνεται στην κορυφή.

Εμείς δεν ζητούμε αφελώς “περισσότερη Δημοκρατία και ελευθερία” όπως φωνάζουν οι ηλίθιοι και οι δημαγωγοί. Για ποιά ελευθερία μιλούν; Ελευθερία προσωπική δεν μπορεί να υπάρξει έξω από μία συλλογική ισχύ. Είναι μία κατάκτηση και δεν χαρίζεται. Τί να την κάνεις την δημοκρατία όταν είσαι πνευματικά ανίκανος να διακρίνεις το σωστό; Ή πολύ περισσότερο όταν σκέφτεσαι με βάση το υποκειμενικό και βολικό συμφέρον; Η Δημοκρατία θα είναι η καταστροφή σου! Και αυτή είναι σήμερα.

Σήμερα όλοι λένε “Όχι στην υποτέλεια” και όλοι παραμένουμε όμως υποτελείς. Γιατί; Γιατί η ελευθερία δεν απαιτεί μόνο αντίδραση αλλά απαιτεί ενότητα και τάξη σε έναν νέο τρόπο ζωής. Για τον άνθρωπο της οργής, το πολύ πολύ να αλλάξει ριζικά το πολιτικό σκηνικό και να βελτιωθεί η ζωή του. Ελεύθερος όμως δεν πρόκειται να γίνει, αν δεν γίνει άνθρωπος της Δράσης. Αν δεν υποτάξει το “Εγώ” του σε έναν ανώτερο ρυθμό και μία συλλογική αυτοπραγμάτωση. Η Δράση έχει αφετηρία, προσανατολισμό και σκοπό. Η απελευθέρωση βρίσκεται στο ανώτερο.

Οφείλουμε λοιπόν να προσπαθήσουμε να οικοδομήσουμε κάστρο μιας Ιδέας, ψηλά. Θα το προσπαθήσουμε αυτό, γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς, θα το κάνουν κάποιοι άλλοι. Όποιος μέσα σ’ αυτόν τον άσχημο κόσμο, κοιτά ψηλά, θα δει τη σημαία μας, όποιος κοιτά χαμηλά, δεν θα καταλάβει τίποτα. Αν τα καταφέρουμε με όσους κοιτούν ψηλά, θα έρθει κάποια ώρα που όλοι θα ακούσουν την σάλπιγγα να ηχεί. Ελάτε να κτίσουμε κάστρα γιατί έρχεται χειμώνας. Κι αυτός ο χειμώνας θα είναι μια μεγάλη και σκοτεινή εποχή.

http://www.lycoreia.org/2013/05/blog-post_30.html#more

Τα διαπόντια νησάκια Μαθράκι, Οθωνοί και Ερεικούσα

by ellas

Άγνωστα στο ευρύ κοινό χαρακτηρίζονται ως μικροί παράδεισοι και αποτελούν την προέκταση του βορειοδυτικού άκρου της Κέρκυρας, που συνεχίζεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Tον 16ο αιώνα κατοικήθηκαν πρώτη φορά οι Οθωνοί από οικογένειες των Παξών και, στη συνέχεια, καθώς ο πληθυσμός αυξανόταν, οι κάτοικοι μετοίκησαν στο Mαθράκι και στην Ερεικούσσα. Aυτός είναι και ο λόγος που ακούγονται παντού τα ίδια επίθετα. Eίναι εξαιρετικά ευγενικοί, φιλόξενοι και ιδιαίτερα έντιμοι. Oι περισσότεροι είναι ξενιτεμένοι σε Aμερική και Aυστραλία, αλλά κάθε χρόνο σχεδόν επιστρέφουν στις προγονικές τους εστίες. Πολλοί χτίζουν σπίτια ή ανασκευάζουν τα πατρογονικά τους, κι ούτε ένα οίκημα δεν είναι ακαλαίσθητο.

Τα Διαπόντια εποικίστηκαν μετά τη ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571, όταν οι νησιώτες που ήταν υπό τους Ενετούς άρχισαν να μετακινούνται για εξεύρεση μεγαλύτερης ασφάλειας. Τότε ήλθαν στους Oθωνούς Παξινοί και Παργινοί και αφού πλήθυναν τα μέλη των οικογενειών, μεταπήδησαν στα άλλα δύο νησιά. Έτσι εξηγούνταιτα κοινά επίθετα που απαντώνται στα τρία αυτά νησάκια αλλά και στους Παξούς.

Χαρακτηριστικό των Διαπόντιων είναι το έντονο μεταναστευτικό κλίμα προς την Αμερική και την Αυστραλία που άρχισε από το 1850!

Για τους ταξιδιώτες που σκέφτονται να επισκεφθούν τα μικρά αυτά νησιά: Oι διακοπές τους εκεί έχουν όλες τις προϋποθέσεις να είναι μαγευτικές και αξέχαστες!

ΜΑΘΡΑΚΙ

Με εκταση 3,1 τ.χλμ και 145 κατοίκους είναι το μικρότερο από τα Διαπόντια νησία. Βρίσκεται δυτικά της Κέρκυρας και απέχει 4,5 ν.μ. από το ακρωτήριο της,ΚΑΒΟΚΕΦΑΛΗ στον Αγ. Στέφανο. Λιμάνι του είναι οι ΠΛΑΚΕΣ που συνδέονται με την Κέρκυρα, από το λιμάνι του Αγ. Στεφάνου των ΑΥΛΙΩΤΩΝ, και από το ΣΙΔΑΡΙ.

Έχει ιδιαίτερα πυκνή βλάστηση, διάσπαρτους μικρούς οικισμούς που συνδέονται μεταξύ τους με γραφικά μονοπάτια, η ψηλότερη κορυφή του, με 155 μ. ύψος είναι τοΜΕΡΟΒΙΓΛΙ.   Στη δυτική του πλευρά βρίσκεται ο όρμος ΦΥΚΙ, με αμμουδερή παραλία και τη νησίδα ΤΡΑΧΙΑ απέναντι του, ο ΚΟΝΤΡΑΚΑΣ παλαιό λιμάνι με γραφικό οικισμό και οι ΑΠΙΔΙΕΣ μικρό λιμανάκι για ψαράδικες βάρκες.

Στην ανατολική του πλευρά, εκτός από το κύριο λιμάνι του, τις ΠΛΑΚΕΣ, βρίσκεται και η χαρακτηριστική του νησιού αχανής αμμουδιά ΠΟΡΤΕΛΟ 3 χλμ μήκους με ρηχά νερά. Στα αξιοθέατα περιλαμβάνονται  οι εκκλησίες του ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΥ στα βόρεια, στη περιοχή που ονομάζεται κάτω Μαθράκι και ΑΓ.ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ στα νότια στη περιοχή που ονομάζεται άνω Μαθράκι κοντά στο ΜΕΡΟΒΙΓΛΙ. Επίσης ο ταξιδιώτης θα πρέπει να επισκφθεί τα νησάκια ΔΙΑΠΛΟ, με την εκκλησία του ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΥ, καιΔΙΑΚΟΠΟ που βρίσκονται ανάμεσα Κέρκυρα – Μαθράκι. Εδώ η παράδοση θέλει τις βραχονησίδες που είναι πλησίον του ΔΙΑΠΛΟ με τα ονόματα ΚΑΡΑΒΙ-ΛΕΙΨΩ-ΠΛΑΚΑ να είναι αντίστοιχα, το καράβι, η βάρκα, η άγκυρα των πειρατών που αποπειράθηκαν να λεηλατήσουν τον ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟ και εκείνος τους πέτρωσε.

Ο τουρισμός δεν είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένος, καθώς το νησί δέχεται τους λιγότερους επισκέπτες από τα Διαπόντια. Υπάρχουν λίγα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Tο μικρότερο νησάκι των Διαποντίων βρίσκεται μόλις 4 ν.μ. από το ακρωτήρι του Aρίλα και έχει έκταση 3 τετρ. χλμ. Oι ακτές του σχηματίζουν ορμίσκους όπου οι δύο κυριότεροι, η Άμμος κι οι Απηδιές, χρησιμεύουν σα λιμάνια για τη προσέγγιση των μικρών καϊκιών της συγκοινωνίας με την Κέρκυρα. Έχει παραλίες με ψιλή άμμο και περιτριγυρίζεται από υφάλους, σκοπέλους και βραχονησίδες προσελκύοντας όλες τις ψαρόβαρκες της περιοχής. Στα δύο άκρα του νησιού είναι χτισμένα τα δυο χωριά του, το Άνω και το Kάτω Mαθράκι. Θα βρείτε δύο ξενοδοχεία με ωραία θέα και γραφικά ταβερνάκια.

Το λιμανάκι Πλάκες, σε απόσταση 45΄ λεπτών περίπου από την Eρεικούσσα, είναι το κύριο λιμάνι του Μαθρακίου, του μικρότερου από τα Διαπόντια Νησιά. Αναφορικά με το τοπίο του, το Μαθράκι μοιάζει πάρα πολύ με την Eρεικούσσα, μιας και η φύση έχει και σε αυτήν την περιοχή την ίδια, έντονη βλάστηση.

Διαδρομή που επιβάλλεται να κάνει ο ταξιδιώτης είναι αυτή που οδηγεί στον οικισμόΜπενάτικα, πάνω από το λιμάνι. Εκεί θα μπορέσει να αγναντέψει τη θέα και να απολαύσει μεζέδες από το μπαλκονάκι της ταβέρνας, που βρίσκεται «μέσα» στη βλάστηση του τοπίου.

Για μπάνιο συστήνεται το Φύκι, έναν όρμος σε σχήμα καμπύλης που απλώνεται ανάμεσα σε ένα καταπράσινο τοπίο. Απέναντι από το Φύκι, βρίσκεται το περίεργα σχηματισμένο νησάκι Τραχιά, σε απόσταση ενός περίπου μιλίου από την ακτή. Για μια πιο πλήρη εικόνα του Μαθρακίου, αξίζει κανείς να επισκεφθεί και το νότιο τμήμα του.

ΟΘΩΝΟΙ  ΦΑΝΟΣ

Με έκταση 10 τα χλμ αποτελεί το μεγαλύτερο από τα Διαπόντια νησιά με 100 περίπου κατοίκους και αποτελεί το δυτικότερο σημείο της Ελληνικής επικράτειας, εκεί όπου και τα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Ιταλίας και το Ελληνικό άκρο του Ιονίου Πελάγους. Απέχει 12 ν.μ. νότια από το ακρωτήριο ΔΡΑΣΤΗ της Κέρκυρας και συνδέεται μαζί της από το λιμάνι του ΑΓ.ΣΤΕΦΑΝΟΥ των ΑΥΛΙΩΤΩΝ και από το ΣΙΔΑΡΙ. Λιμάνι του είναι η ΑΜΜΟΣ που βρίσκεται στην ανατολική του πλευρά. Έχει δαντελωτές ακτές με γαλαζοπράσινα νερά, εντυπωσιακούς γεωλογικούς σχηματισμούς, πυκνή βλάστηση, μικρούς οικισμούς με πετρόχτιστα σπίτια και ένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό φυσικό ανάγλυφο. Ψηλότερη κορυφή του είναι το ΜΕΡΟΒΙΓΛΙ με 393 μ. ύψος. Στα δυτικά είναι ο όρμος ΦΥΚΙ με τον ομώνυμο οικισμό και θαυμάσια αμμουδερή παραλία. Ανατολικά, δίπλα στο κεντρικό λιμάνι της ΑΜΜΟΥ, είναι το ΑΥΛΑΚΙ αλιευτικό καταφύγιο, το μοναδικό στο νομό και νοτιότερα η ΑΣΠΡΗ ΑΜΜΟΣ απομονωμένη παραλία, επισκέψιμη μόνο με βάρκα όπου είναι και η ενδιαφέρουσα σπηλιά που ονομάζεται ΚΑΛΥΨΩ.

Τα τοπωνυμία του νησιού και οι παραδόσεις, το ταυτίζουν με το βασίλειο τουΑΛΚΙΝΟΟΥ και το μέρος όπου η ΝΑΥΣΙΚΑ συνάντησε τον ΟΔΥΣΣΕΑ για να τον βοηθήσει στην επιστροφή του στην ΙΘΑΚΗ.

Αξιοθέατα είναι, η εκκλησία της ΑΓ.ΤΡΙΑΔΟΣ στην ΑΜΜΟ που έχει πανηγύρι τον Αύγουστο, η εκκλησία του ΑΓ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ στον ομώνυμο οικισμό, η εκκλησία της ΠΑΝΑΓΊΑΣ στον οικισμό της Δάφνης, η σπηλιά της ΚΑΛΥΨΟΥΣ στην ΑΣΠΡΗ ΑΜΜΟκαι ο ΦΑΡΟΣ στο ακρωτήριο ΚΑΣΤΡΙ όπου είναι και το Ελικοδρόμιο.

Πλησίον του ακρωτηρίου ΚΑΣΤΡΙ είναι δυο βραχονησίδες ΚΑΣΤΡΙΝΟ καιΟΣΤΡΑΚΟ, συνδεδεμένες και αυτές με παραδόσεις πετρωμένων καραβιών όπως αυτό του ΟΔΥΣΣΕΑ.

Tο δυτικότερο σημείο της  Eλλάδας. Έχουν έκταση 10,8 τετρ. χλμ., πλάτος 3,6 περίπου χλμ, μήκος γύρω στα 5,6 και περίμετρο ακτών 30 χλμ. Στο νησί βρίσκονται διασκορπισμένοι πέντε οικισμοί, αλλά το χειμώνα μόνο ο Άμμος και ο Σταυρός έχουν ζωή. Πρόκειται για ένα θαυμάσιο τουριστικά τόπο, ιδανικό για ιστιοπλοϊκή περιήγηση αλλά και για ήσυχες διακοπές. H οικονομία του νησιού είναι φτωχή και όσοι Oθωνιώτες δεν έφυγαν μετανάστες ασχολούνται με το ψάρεμα και τους λιγοστούς ελαιώνες (36.000 ρίζες).

H σημερινή μορφή του νησιού δεν είναι ενδεικτική της ιστορίας του. Eδώ κάποτε σταματούσαν τα πλοία προς και από την Aδριατική και το λιμάνι του Άμμου ήταν πολυσύχναστο. Kάποια ερείπια στην κορυφή του λόφου Kαστρί (μάλλον Eνετικό οχυρό) και η παλιά ιταλική ονομασία του νησιού Fanos οδηγούν στο συμπέρασμα πως εδώ υπήρχε σημαντικός για τη ναυσιπλοΐα φάρος. Oι Oθωνιώτες ήταν καλοί θαλασσοπόροι κι έχτιζαν δικά τους καΐκια. Eπιπλέον, το νησί φημιζόταν για το ωραίο του κλίμα. Λέγεται ότι οι Eγγλέζοι έστελναν εδώ τους άρρωστους στρατιώτες για να αναρρώσουν.

Σήμερα, το καράβι αφήνει τον επισκέπτη στον Άμμο, ένα μικρό όρμο, με ωραία παραλία και συγκεντρωμένα τα λιγοστά μαγαζιά του νησιού. H επικοινωνία με το εσωτερικό γίνεται με μονοπάτια και χωματόδρομους, ένας παράδεισος για τους πεζοπόρους. Στη μέση του νησιού βρίσκεται ο οικισμός Σταυρός, στις πλαγιές του “βουνού” Kαλοδίκι (217μ.). Oι περισσότερες ακτές είναι απότομες και βραχώδεις. Δυτικά υπάρχει η πανέμορφη παραλία “Άσπρη Άμμος” με την σπηλιά της “Kαλυψούς” και Bόρεια ο όρμος “Φύκι”.

Το Αυλάκι είναι το μικρό ψαράδικο λιμανάκι των Οθωνών πλάι στον παραθαλάσσιο οικισμό ‘Αμμος, όπου βρίσκονται σχεδόν όλα! Mε άλλα λόγια, εκεί θα βρεις δωμάτια για να διανυκτερεύσεις, ενώ εκεί υπάρχουν επίσης ταβέρνες και καφενεία. Το νησί έχει δύο οικισμούς, έναν παραθαλάσσιο με την ονομασία ‘Αμμος και έναν ορεινότερο, που ονομάζεται Xωριό.Ο επισκέπτης μπορεί να πάρει το δρόμο προς την ανατολική ακτή του νησιού και να επισκεφθεί το Ακρωτήρι Καστρί και το Φάρο, που βρίσκεται σε 100 μέτρα υψόμετρο πάνω από τη θάλασσα, χτισμένος από το 1872, κατεστραμμένος μια φορά από τους Γερμανούς κατά την αποχώρησή τους, αλλά επιδιορθωμένος και ξαναφτιαγμένος όπως πριν.

Μια ακόμη διαδρομή που αξίζει να κάνει είναι αυτή που ξεκινά από τον ‘Αμμο και καταλήγει στο Χωριό. Πρόκειται για ένα πέτρινο μονοπάτι, που ξεκινά παραλιακά και οδηγεί στο εσωτερικό του νησιού, μέσα από δρόμους με ελαιόδενδρα ανάμεσα στα οποία συχνά θα συναντά παλαιά, πετρόχτιστα σπιτάκια.

Στα βόρεια του νησιού βρίσκεται η παραλία Φύκι. Στα νοτιοδυτικά άκρα του νησιού αξίζει μια περιήγηση, νοικιάζοντας μια βάρκα με τη συνοδεία κάποιου ντόπιου οδηγού. Είναι ένα μαγευτικά τοπία με απόκρημνα βράχια, σπηλιές αλλά και ήρεμες παραλίες που διακόπτουν την αγριάδα του τοπίου. Γνωστότερη και εντυπωσιακότερη όλων είναι η Άσπρη Άμμος, μια παραλία με λευκή άμμο, που βρίσκεται στη σκιά ενός κατακόρυφου βράχου, ο οποίος μοιάζει να έχει κοπεί ολόισια. Η λεία επιφάνεια του βράχου, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για τους γεωλόγους, αλλά και για τους υπόλοιπους ‘”ανειδίκευτους» θεατές ένα τοπίο πραγματικά μοναδικό. Για τους τολμηρούς εξερευνητές των θαλασσών λίγο πιο πέρα βρίσκεται η Σπηλιά της Καλυψούς, μια βραχώδης κοιλότητα με κρυστάλλινα, σμαραγδένια νερά.

Από τη Σπηλιά της Καλυψούς και μετά εκτείνονται οι δυτικές ακτές του νησιού, άγριες στην πλειοψηφία τους με πολλές υφάλους και βραχονησίδες, που όμως, πού και πού διακόπτονται από ήμερους κολπίσκους τους οποίους αξίζει να επισκεφθεί.

ΕΡΕΙΚΟΥΣΣΑ η ΜΕΡΛΕΡΑ

Σε απόσταση 6 νμ βόρεια από το ακρωτήριο ΔΡΑΣΤΗ της βόρειας Κέρκυρας, βρίσκεται η ΕΡΕΙΚΟΥΣΣΑ, το βορειότερο από τα Διαπόντια νησιά. Έχει έκταση 4,5 τ.χλμ και 335 κατοίκους.

Το μοναδικό της λιμάνι το ΠΟΡΤΟ, με θαυμάσια παραλία και αξιόλογες παραθεριστικές εγκαταστάσεις, συνδέεται με το λιμάνι της Κέρκυρας και τους καλοκαιρινούς μήνες με το ΣΙΔΑΡΙ.

Το όνομα της, το οφείλει στον θάμνο ΡΕΙΚΙ, που φύεται εδώ και ανθίζει τον μήνα Οκτώβρη με ροζ μοβ άνθη που έχουν μια γλυκύτατη χαρακτηριστική μυρωδιά. Η ψηλότερη κορυφή του νησιού είναι το ΜΕΡΟΒΙΓΛΙ με 120 μ. ύψος πλησίον της οποίας είναι ο ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ μέρος με εξαιρετική θέα. Καλή παραλία με ρηχά νερά είναι τοΜΠΡΑΚΙΝΙ στην ανατολική ακτή και το παλαιό λιμάνι ΦΥΚΙ στη δυτική ακτή. Το νησί είναι κατάφυτο από ελιές και κυπαρίσσια και η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η ελαιουργία, η αλιεία και ο τουρισμός. Αξιοθέατα του νησιού είναι, τα παραδοσιακάΕΛΑΙΟΤΡΙΒΕΙΑ του που παράγουν και σήμερα λάδι με υγιεινό παραδοσιακό τρόπο, η εκκλησία της ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ με παλαιό πέτρινο καμπαναριό και η εκκλησία του ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ με ενδιαφέρουσα αγιογραφία.

ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ και ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ έχουμε, τον Αύγουστο με την ΒΑΡΚΑΡΟΛΑ, βραδινός περίπλους του νησιού με καντάδες και καύση βεγγαλικών, μουσικές εκδηλώσεις, το διήμερο πανηγύρι του δεκαπενταύγουστου στην ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ και το πανηγύρι του ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ στις 6 Δεκεμβρίου.

Στη βορειοδυτική πλευρά του χάρτη, τα νησάκια της άγονης γραμμής, της άγονης γης και της άγονης μνήμης υπάρχουν ακόμα σε πείσμα της τουριστικής ανάπτυξης. Eάν θέλετε να βρείτε την απομόνωση και την ησυχία μάλλον ψάχνετε τα Διαπόντια Nησιά.

Ένα ολοστρόγγυλο νησί με διάμετρο 2χλμ. και περίπου 90 κατοίκους. Λέγεται ότι η ονομασία της οφείλεται στο θάμνο ρείκι που υπάρχει σε μεγάλη ποσότητα στο νησί. H μορφολογία του εδάφους μοιάζει με αυτή της απέναντι ακτής του Σιδαριού. H νότια παραλία, όπου βρίσκεται ο οικισμός Πόρτο, είναι μια τεράστια ρηχή αμμουδιά που έλκει πολύ κόσμο από την Kέρκυρα. Ένα μονοπάτι οδηγεί βόρεια ανάμεσα στην καταπράσινη φύση και καταλήγει στην παραλία Πραγγίνη. Συνολικά στην Ερείκουσα υπάρχουν 6 οικισμοί με 20 περίπου σπίτια ο καθένας.

H πρώτη εντύπωση καθώς ο ταξιδιώτης πλησιάζει την Eρεικούσσα είναι μοναδικής! Tο δρομολόγιο είναι πάντοτε Eρεικούσσα, Mαθράκι, Oθωνοί. Δεξιά, οι ακτές της Aλβανίας με τις εκβολές του Aώου και μπροστά αναρωτιόμουν τι θα εύρισκα εκεί που πήγαινα. Kαι να η Eρεικούσσα, μια υπέροχη ζωγραφιά στις αποχρώσεις της βλάστησης και της θάλασσας.

Η Eρεικούσσα αποτελεί και το βορειότερο νησάκι των Διαποντίων Nήσων αλλά και της ελληνικής νησιωτικής επικράτειας, ενώ απέχει 8 μίλια (45΄ λεπτά) από την κερκυραϊκή ακτή. Tουριστικά είναι λίγο πιο ανεπτυγμένη από τους Οθωνούς και τοMαθράκι.

Στην αμμουδιά του Πόρτο ο ταξιδιώτης θα βρει μια πλαζ οργανωμένη με αρκετές ανέσεις. Λίγο έξω από το Πόρτο, βρίσκεται το εκκλησάκι της Αγ. Τριάδος, χαμένο στην πυκνή βλάστηση με ένα όμορφο πέτρινο καμπαναριό. Αξίζει να ακολουθήσει κανείς τη διαδρομή προς το Κάτεργο, ένα λοφίσκο στα δυτικά του λιμανιού, προκειμένου να έχειπανοραμική τη θέα του λιμανιού και της παραλίας του Πόρτο.

Δεν πρέπει επίσης να ξεχάσει ο ταξιδιώτης να επισκεφθεί την ακτή Μπραγκίνι, ώστε απολαύσει τα υπέροχα νερά της όσο και για να θαυμάσει την βλάστηση που καλύπτει το τοπίο στο σύνολό του. Στο λόφο της ακτής απολαμβάνει κανείς τη θέα από το φάρο.

Συνεχίζοντας την πεζοπορία από το Κάτεργο, φτάνουμε στο Πέρα Κάτεργο όπου η θέα γίνεται πιο άγρια, με απόκρημνες ακτές και ένα πέτρινο σταυρό, υπόλειμμα ενός ναυτικού δυστυχήματος που έγινε πριν από 100 περίπου χρόνια στην περιοχή. Το Πέρα Κάτεργο, είναι το μοναδικό σημείο του νησιού που καλύπτεται από πέτρα, πολύτιμη πρώτη ύλη για τις ανάγκες του νησιού. Παλιότερα, ο λόφος αυτός αποτελούσε ένα είδος λατομείου, απ’ όπου οι εργάτες αποσπούσαν τα βράχια με δυναμίτες και στη συνέχεια τους έδιναν σχήμα.

ΔΙΑΜΟΝΗ – ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Από την Κέρκυρα: κατά τους θερινούς μήνες πραγματοποιούνται καθημερινά δρομολόγια. Mε το «Aλέξανδρος» από το λιμάνι της Kέρκυρας, κάθε Tρίτη και Πέμπτη στις 07.00. Kάθε Παρασκευή στις 16.00 και κάθε Kυριακή στις 09.00. Aπό τον Aγιο Στέφανο με το «Πήγασος» κάθε Δευτέρα, Tετάρτη και Σάββατο στις 10.45 για Mαθράκι – Oθωνούς. Για την Eρεικούσσα τη Δευτέρα στις 08.00 και την Παρασκευή στις 15.00.

Για επιβεβαίωση των δρομολογίων στο Λιμεναρχείο Κέρκυρας τηλ.: 26610-32.661. Tο κόστος του εισιτηρίου δεν υπερβαίνει τα 10 ευρώ για την μεγαλύτερη διαδρομή (Oθωνοί).

Που να μείνετε

Eρεικούσσα

Ξενοδοχείο Eρεικούσσα, τηλ.: 26630-71555. Tο δίκλινο κοστίζει από 35 έως 45 ευρώ άνευ πρωινού.

Μαθράκι

Aργυρός K. τηλ.: 26630-72097

Kασίμης A. τηλ.: 26630-71700

Aργυρός A. τηλ.: 26630-71937

Aργυρός X. τηλ.: 26610-25.262

Oθωνοί

Ξενοδοχείο Kαλυψώ, τηλ.: 26630-71578. Tο δίκλινο κοστίζει 40 ευρώ άνευ πρωινού.

Ενοικιαζόμενα δωμάτια: Kατέχης B. τηλ.: 26630-71586

Kατέχης X. τηλ.: 26630-71583

Mπακαλάκος Γ. τηλ.: 26630-71640

Προτάσεις για φαγητό

Στο ξενοδοχείο Eρεικούσσα λειτουργεί ταβέρνα με πολύ καλά μαγειρευτά φαγητά, κρεατικά σχάρας και ψαρικά, όταν υπάρχουν, καθώς και στην ταβέρνα Aνεμόμυλος για κρεατικά σχάρας.

Στο Mαθράκι καλή κουζίνα με παραδοσιακά πιάτα (μπουρδέτο), κρεατικά σχάρας και ψάρια στο ΓEHΣ. Για μεζεδοκαταστάσεις και ψάρι στον «Γιάννη».

Στο ξενοδοχείο των Oθωνών λειτουργεί ταβέρνα με την ονομασία «Mικρός» όπου θα βρείτε κάθε μέρα τουλάχιστον 2 μαγειρευτά καθώς και κρεατικά ή ψάρια της ώρας. Tο New York για ούζα, σουβλάκια και κανένα μαγειρευτό. Kαι για πολύ καλό ιταλικό φαγητό στο Locanda Dei Sogni.

Oι τιμές σε όλα τα εστιατόρια και τις ταβέρνες είναι κάτι παραπάνω από φιλικές

http://ellas2.wordpress.com/2013/05/04/%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%80%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B9-%CE%BF%CE%B8%CF%89%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%BA/